Fritz Schubert o χειρότερος εγκληματίας της Γερμανικής κατοχής Ελλάδα

Ο Φριτς Σούμπερτ υπήρξε ένας από τους χειρότερους εγκληµατίες πολέµου που έδρασαν στα Βαλκάνια, άτοµο µυθοποιηµένο όσο ελάχιστα, για την αιμοσταγή δράση στην κατοχική Ελλάδα, κυρίως στην Κρήτη και στη Μακεδονία. Το «Σώμα Κυνηγών», οι Σουμπερίτες, που συγκρότησε ο διαβόητος ο γερμανός επιλοχίας της Στρατιωτικής Αστυνομίας, Feldgendarmerie Σούμπερτ, στελεχώθηκε κυρίως από γερμανόφιλους δωσιλόγους αλλά και βαρυποινίτες από φυλακές της Κρήτης

Fritz Schubert εισαγωηγή & time Line

Ο Φριτς Σούμπερτ (Fritz Schubert) θεωρείται ένας από τους χειρότερους εγκληματίες της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα.

🔹 Ποιος ήταν

Ο Φριτς Σούμπερτ ήταν Γερμανός υπαξιωματικός των SS, γεννημένος το 1897 στο Αμβούργο. Στην Ελλάδα έδρασε κυρίως στην Κρήτη και στη Μακεδονία, όπου έγινε διαβόητος για τη βαρβαρότητα και τα εγκλήματα πολέμου που διέπραξε εναντίον αμάχων.

🕰️ Αναλυτικό χρονικό του Φριτς Σούμπερτ

🔹 1941–1942: Πρώτα χρόνια κατοχής

Ο Σούμπερτ, υπαξιωματικός των SS, έρχεται στην Ελλάδα με τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής.
Υπηρετεί αρχικά σε μονάδες ασφαλείας στη Μακεδονία και την Κρήτη.
Διακρίνεται για την ακραία βαρβαρότητά του εναντίον αμάχων και κρατουμένων, γεγονός που του χαρίζει κακή φήμη ακόμα και μεταξύ των Γερμανών αξιωματικών.

🔹 1943: Δημιουργία του “Τάγματος Σούμπερτ” (Schuberttruppe)

Ο Σούμπερτ συγκροτεί στην Κρήτη, με την έγκριση των γερμανικών αρχών κατοχής, μια παραστρατιωτική μονάδα “αντικομμουνιστικού” χαρακτήρα. Η ομάδα αποτελείται από:

λίγους Γερμανούς στρατιώτες και
δεκάδες Έλληνες συνεργάτες (τους λεγόμενους “Σουμπερίτες”).
Το κέντρο της δράσης του είναι αρχικά το Ηράκλειο, και έπειτα το Ρέθυμνο.

🔹 1943–1944: Η τρομοκρατία στην Κρήτη

Η δράση του Σούμπερτ προκαλεί ανείπωτο τρόμο στα χωριά της Κρήτης. Μερικά από τα χειρότερα εγκλήματα:

• Καλοκαίρι 1943 — Ρέθυμνο

Συλλήψεις, βασανισμοί και εκτελέσεις κατοίκων σε χωριά που υποστήριζαν την Αντίσταση.
Χαρακτηριστικό: εκτελέσεις αμάχων στη Γερακάρη, Καλύβες, Αμάρι.

• Χειμώνας 1943–1944 — Ηράκλειο

Επιδρομές σε δεκάδες χωριά της Μεσσαράς.
Οι Σουμπερίτες βασανίζουν γυναικόπαιδα, καίνε σπίτια, και λεηλατούν περιουσίες.
Ο ίδιος ο Σούμπερτ φημολογείται πως βασάνιζε προσωπικά κρατουμένους στα υπόγεια της Κομμαντατούρ.

🔹 Άνοιξη 1944: Μεταφορά στη Μακεδονία

Μετά από τις διαμαρτυρίες ακόμα και των ίδιων των Γερμανών διοικητών στην Κρήτη (που τον θεωρούσαν ανεξέλεγκτο), ο Σούμπερτ μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη.
Εκεί αναδιοργανώνει τη μονάδα του ως “Ειδικό Απόσπασμα Σούμπερτ”, με έδρα την πόλη.

🔹 Καλοκαίρι 1944: Η σφαγή του Χορτιάτη

2 Σεπτεμβρίου 1944: το απόσπασμα Σούμπερτ, μαζί με Γερμανούς στρατιώτες, περικυκλώνει το χωριό Χορτιάτης.
Εκτελούνται 149 άμαχοι (κυρίως γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι).
Τα θύματα καίγονται ζωντανά μέσα σε σπίτια και φούρνους.
Ο ίδιος ο Σούμπερτ ηγείται της επιχείρησης και διατάζει προσωπικά τις εκτελέσεις.
Το χωριό ισοπεδώνεται ολοκληρωτικά.

👉 Θεωρείται ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα.

🔹 Φθινόπωρο 1944: Κατάρρευση και σύλληψη

Με την υποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, ο Σούμπερτ επιχειρεί να διαφύγει.
Συλλαμβάνεται στη Θεσσαλονίκη από τις ελληνικές αρχές μαζί με ορισμένους συνεργάτες του.

🔹 1946–1947: Δίκη και εκτέλεση

Δικάζεται από Ελληνικό Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης για εγκλήματα πολέμου, μαζικές εκτελέσεις και βασανιστήρια.
Καταδικάζεται πολλαπλώς σε θάνατο.
22 Οκτωβρίου 1947: εκτελείται στις φυλακές Επταπυργίου (Γεντί Κουλέ).
Δεν έδειξε καμία μεταμέλεια.

🔹 Κληρονομιά

Ο Φριτς Σούμπερτ έμεινε στην ελληνική μνήμη ως το αρχέτυπο του “Ναζί δολοφόνου”.
Η λέξη “Σουμπερίτες” χρησιμοποιήθηκε μεταπολεμικά για να περιγράψει κάθε συνεργάτη των κατακτητών.
Μνημεία και τελετές τιμούν μέχρι σήμερα τα θύματα των σφαγών του, ιδίως στο Χορτιάτη, την Κρήτη, και τη Μακεδονία.

θα σου δείξω αναλυτική λίστα των σφαγών και των χωριών που κατέστρεψε (με ημερομηνίες, αριθμό θυμάτων και πηγές). Ας δούμε λοιπόν αναλυτικά τις κυριότερες σφαγές και τα εγκλήματα του Τάγματος Σούμπερτ, με ημερομηνίες και αριθμούς θυμάτων όπου υπάρχουν καταγεγραμμένοι.

⚰️ Κύριες Σφαγές και Εγκλήματα του Φριτς Σούμπερτ

🔹 1943 — Ρέθυμνο & Ηράκλειο (Κρήτη)

Περιοχές: Αμάρι, Γερακάρη, Καλύβες, Βιράν Επισκοπή, Καλή Συκιά
Περίοδος: Ιούλιος – Δεκέμβριος 1943
Περίληψη:
Ο Σούμπερτ οργανώνει εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εναντίον χωριών που υποστήριζαν τους αντάρτες.

Οι άνδρες του εισβάλλουν στα σπίτια, λεηλατούν, βιάζουν, βασανίζουν και εκτελούν κατοίκους.
Στη Γερακάρη και την Καλή Συκιά εκτελούνται δεκάδες άμαχοι, πολλές γυναίκες καίγονται ζωντανές.
Οι Γερμανοί αξιωματικοί αναφέρουν τον Σούμπερτ ως «ανεξέλεγκτο και επικίνδυνο».

📜 Μαρτυρία: Επιζήσαντες θυμούνται τον ίδιο να πυροβολεί γυναίκες που προσπαθούσαν να σώσουν τα παιδιά τους.

🔹 1944 — Μετάθεση στη Μακεδονία

Περιοχές: Θεσσαλονίκη, Λαγκαδάς, Χαλκιδική, Χορτιάτης
Περίοδος: Άνοιξη – Φθινόπωρο 1944
Ο Σούμπερτ ιδρύει νέα ομάδα, το “Ειδικό Απόσπασμα Σούμπερτ”, που δρα από τη Θεσσαλονίκη έως τη Χαλκιδική.
Η δράση του είναι ακόμη πιο άγρια, καθώς η Γερμανία οπισθοχωρεί και οι αντάρτες ενισχύονται.

🔹 2 Σεπτεμβρίου 1944 — Σφαγή του Χορτιάτη

Τόπος: Χορτιάτης Θεσσαλονίκης
Θύματα: 149 άμαχοι (γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι)
Περιγραφή:

Οι Σουμπερίτες, μαζί με Γερμανούς στρατιώτες, εισβάλλουν στο χωριό ως “αντίποινα” για επίθεση ανταρτών.
Μαζεύουν κατοίκους σε σπίτια και τους καίνε ζωντανούς.
Ορισμένοι εκτελούνται επί τόπου, άλλοι σφάζονται.
Το χωριό καίγεται ολοσχερώς.

📜 Μαρτυρίες:

«Μας μάζεψαν στο φούρνο και έβαλαν φωτιά… Άκουγα τα παιδιά να φωνάζουν μέσα στις φλόγες.»
— Μαρτυρία επιζήσασας από το Χορτιάτη

🔹 Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1944 — Λεηλασίες πριν την αποχώρηση

Περιοχές: Πεύκα, Ωραιόκαστρο, Επανωμή, Θέρμη, Βασιλικά
Ο Σούμπερτ και οι άνδρες του, πριν εγκαταλείψουν τη Μακεδονία, προβαίνουν σε:

μαζικές συλλήψεις,
εκτελέσεις υπόπτων,
λεηλασίες αποθηκών και περιουσιών Εβραίων,
και βασανιστήρια κρατουμένων στη Θεσσαλονίκη.

🔹 Οκτώβριος 1944 — Σύλληψη

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, ο Σούμπερτ προσπαθεί να διαφύγει βόρεια, αλλά συλλαμβάνεται από αντάρτες και παραδίδεται στις ελληνικές αρχές.
Οι περισσότεροι συνεργάτες του είτε εκτελούνται επί τόπου είτε καταδικάζονται μαζί του.

🔹 1946–1947 — Δίκη και Εκτέλεση

Τόπος δίκης: Θεσσαλονίκη
Κατηγορίες: Μαζικές εκτελέσεις, εγκλήματα πολέμου, βασανισμοί, εμπρησμοί.
Ποινή: Θάνατος
Εκτέλεση: 22 Οκτωβρίου 1947, στις φυλακές Επταπυργίου (Γεντί Κουλέ).
Παρέμεινε αμετανόητος μέχρι το τέλος.

🕯️ Συνολικός απολογισμός

Χωριά που υπέστησαν σφαγές ή καταστροφές: >40
Θύματα (εκτιμήσεις): 500–700 άμαχοι (πολλοί εκτελέστηκαν χωρίς καταγραφή)
Ιδιαιτερότητα: Ο Σούμπερτ δεν ήταν απλός στρατιώτης — ενεργούσε με σαδιστική ευχαρίστηση και προσωπική συμμετοχή στα βασανιστήρια.

Fritz Schubert - Κεφάλαιο 1 - Πρώτα χρόνια κατοχής

Ο Φρειδερίκος (Φρήντριχ, Φριτς) Χέρµαν Σούμπερτ (Friedrich Schubert) ήταν Γερμανός στρατιωτικός, διαβόητος για τα εγκλήματα που διέπραξε κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Γεννήθηκε το 1897 στο Ντόρτµουντ της Βεστφαλίας από γονείς που προέρχονταν από την εργατική τάξη. Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία κατά τη διάρκεια του A’ Παγκοσµίου Πολέµου, «ενδεχοµένως στην Τουρκία» (όπου «πιθανόν» παρασηµοφορήθηκε µε ένα από τα σπανιότερα πολεµικά παράσηµα του Κάιζερ, την «σιδηρά ηµισέληνο» και επανήλθε στην Τουρκία µετά το 1920 όπου «φέρεται» να πρόσφερε τις υπηρεσίες του στον κεµαλικό στρατό. Τα λίγα εξακριβωµένα στοιχεία της προπολεµικής του ζωής αφορούν το γάµο του µε µια Ιταλίδα στη Σµύρνη το 1925 και τη µετοίκηση του στην Αλεξάνδρεια, όπου έζησε τα επόµενα δεκαπέντε χρόνια.

To 1939, ο Φριτς Σούµπερτ κατείχε γλώσσες «περίεργες για τον µέσο Γερµανό» —τουρκικά, ελληνικά, ιταλικά και αραβικά— και διέθετε έναν «λεβαντίνικο αέρα» που θα αποδεικνυόταν πολύ χρήσιµος στη συνέχεια. Με την κήρυξη του Πολέµου, επέστρεψε στην Γερµανία όπου εντάχθηκε στον Εφεδρικό Στρατό (Ersatzheer), έγινε δεκανέας και τοποθετήθηκε ως διερµηνέας σε διάφορα φρουραρχεία στην κατεχόµενη Κρήτη, ίσως κατόπιν δικής του αιτήσεως.

Μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος
Από το 1934 ακόμη ο Σούμπερτ εγγράφηκε μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος (NSDAP) του Χίτλερ με αριθμό μητρώου 3397778. Επίσης στα γερμανικά αρχεία της Βέρμαχτ βρέθηκε το στρατιωτικό του μητρώο σχετικά με την υπηρεσία του στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με έρευνα του ιστορικού Θανάση Φωτίου, που δημοσιεύτηκε με τίτλο «Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα», ο Σούμπερτ έδρασε αρχικά στη Κρήτη το 1941. Σάν δεκανέας και τον φωνάζαν «ο Τούρκος», επειδή μιλά την τουρκική γλώσσα με ηλικιωμένους Μικρασιάτες και είχε ανατολίτικα χαρακτηριστικά. Ο Σούμπερτ από ασήμαντος υπαξιωματικός, εξελίχθηκε σε έναν πανίσχυρο διοικητή «Σώματος Κυνηγών» περίπου 150 ανδρών. Στρατολόγησε Έλληνες με μειωμένη εθνική συνείδηση, αλλά και ποινικούς κρατούμενους.

Οι «Σουμπερίτες» και οι «Πουλικοί» ήταν δύο ένοπλα τάγματα με λιγοστούς, αλλά αδίστακτους Έλληνες εθελοντές, που πρόδωσαν την πατρίδα και υπηρέτησαν στον γερμανικό στρατό κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Έπαιρναν εντολές από τη Βέρμαχτ, φορούσαν γερμανικές στολές και διακρίθηκαν για τη βιαιότητα και τη σαδιστική συμπεριφορά τους σε βάρος αμάχων συμπατριωτών τους. Πήραν το όνομά τους από τους επικεφαλής τους,τον Γερμανό επιλοχία Φριτς Σούμπερτ και τον απότακτο Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιο Πούλο.

Στόχος τους ήταν να πολεμήσουν τους αντιστασιακούς και το κίνητρο της προδοσίας ήταν τα χρήματα, η αίσθηση εξουσίας και όσον αφορά τους εγκληματίες που ήταν στη φυλακή έτσι κέρδισαν την αποφυλάκισή τους. Αυτοί οι λίγοι φόρεσαν τη γερμανική στολή και έκαναν φρικτά εγκλήματα κατά των συμπατριωτών τους. Ήταν μια τακτική που ακολουθούσαν οι Γερμανοί σε όλη την Ευρώπη. Στην Ελλάδα ελάχιστοι δέχθηκαν να φορέσουν τη γερμανική στολή.

Οι «Σουμπερίτες» έδρασαν αρχικά στην Κρήτη, με πυρήνα την οικογένεια των Τζουλιάδων από το χωριό Κρουσώνας Ηρακλείου. Τα μέλη της οικογένειας εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς και στράφηκαν κατά των συμπατριωτών τους. Η σύγκρουση ήταν βίαιη γιατί ο Κρουσώνας είχε παλικάρια που πολέμησαν τον εισβολέα και οργάνωσαν αμέσως αντιστασιακές ομάδες.

Fritz Schubert - Κεφάλαιο 2 - Σφαγές και Εγκλήματα στην Κρήτη

Οι «Σουμπερίτες»,έκαναν επιδρομές στα χωριά και βασάνιζαν ή δολοφονούσαν πατριώτες κάθε ηλικίας. Μέχρι τις αρχές του 1944 η καταδιωκτική ομάδα του Σούμπερτ, με έδρα το χωριό Αυγενική, εκτέλεσε σε διάφορα χωριά της Κρήτης περισσότερους από 200 αμάχους. Στην Κρήτη ο χαρακτηρισμός «Σουμπερίτης» αποτελεί ακόμη βαριά βρισιά· δηλώνει τον υπάνθρωπο, το απόβρασμα, τον χυδαίο προδότη. Κι αυτό γιατί τα μέλη της ομάδας χρησιμοποίησαν κάθε είδος βασανιστηρίου. Έβγαζαν τα νύχια ή τα μάτια των χωρικών για να τους αναγκάσουν να προδώσουν τους αντάρτες ή χάραζαν το σώμα τους με συρμάτινες βούρτσες και μετά άλειφαν τις αιμορραγούσες πληγές με αλάτι.

Αυτό έκαναν στον Κώστα Μπαντουβά, αδελφό του αρχηγού της αντίστασης στην Κρήτη, για να αποκαλύψει πού είχε κρύψει ένα μεγάλο φορτίο με όπλα και πυρομαχικά στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου. Εκείνος όμως δεν αποκάλυψε το παραμικρό. Αφού του έσπασαν και τα κόκαλα στα άκρα, τον έθαψαν ενώ ήταν ακόμη ζωντανός. Ήταν ένας μαρτυρικός θάνατος που συγκλόνισε τους συναγωνιστές του.
Σε µαρτυρίες για την πρώτη περίοδο της εμφάνισής του στην Κρήτη, καταγράφεται η «περίεργη συνήθειά του» να επισκέπτεται εκτός υπηρεσίας τους προσφυγικούς µαχαλάδες του Ρεθύµνου και των Χανίων και να συζητά µε ηλικιωµένους Μικρασιάτες στα τουρκικά και στα ελληνικά, διασπείροντας µάλιστα πληροφορίες περί δήθεν ελληνικής καταγωγής, ακόµα και γέννησης στο Ηράκλειο.

Τον Αύγουστο του 1941, πραγµατοποιεί τον πρώτο του φόνο στο Όρος Ρεθύµνου, στο πλαίσιο µιας επιχείρησης αντικατασκοπίας, όπου απέδειξε τη σκληρότητά του αλλά και την ικανότητά του να συνεργάζεται µε τους ντόπιους πληροφοριοδότες, «λόγω των προσόντων του και του ενδιαφέροντος του στον τοµέα αυτό..
Θα ακολουθήσει η συγκρότηση ενός στρατιωτικού τµήµατος Ελλήνων εθελοντών υπό την τυπική, τραγελαφική επωνυµία «Εθνικό Απόσπασµα Καταδιώξεως Κακοποιών (ΕΑΚΚ)» που µέχρι τον Ιανουάριο του 1944 σκότωσε κάπου 250 αθώους χωρίς καµία διαδικασία, λεηλάτησε και κατέστρεψε χωριά και στους τέσσερις νοµούς της Κρήτης.

Σούμπερτ και Σουμπερίτες στη Κρήτη

Αυτό το απόσπασμα θανάτου με έδρα την Αυγενική και φυλάκια στον Κρουσώνα και το Ηράκλειο δεν αριθμούσε πάνω από 150 έως 200 γερμανοντιμένους δωσίλογους , και δεν υπαγόταν τακτικά η οργανικά σε καμία μονάδα της Βέρμαχτ. Στα γερμανικά στρατιωτικά έγγραφα εκείνης της εποχής αναφέρεται απλώς ως «Jagdkommando Schubert». Συνολικά εξόντωσε πάνω από 600 αμάχους σε περίπου 40 χωριά και κωμοπόλεις της Κρήτης και της Μακεδονίας ίσως περισσότερα από κάθε άλλη μονάδα της Βέρμαχτ ή των Βάφφεν Ες-Ες, με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας (14 Σεπτεμβρίου 1944).

Tο σώμα απαρτιζόταν αποκλειστικά από Κρητικούς και Μακεδόνες ντυμένους με γερμανικές στολές. Ο ίδιος ο Σούμπερτ διέδιδε ότι ήταν ελληνικής καταγωγής και ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Πέτρος Κωνσταντινίδης, το οποίο το άλλαξε όταν ήταν νέος και υπό την προστασία του Γερμανού προξένου στη Σμύρνη. Εξαιτίας αυτού, στην “έκθεση εξαγομένου” των δικαστικών αρχών Θεσσαλονίκης της 17ης Οκτωβρίου του 1945 προτείνεται “όπως ο Γερμανός επιλοχίας Σούμπερτ Φριτς του Άντον ή Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος[…] δικασθή ως εγκληματίας πολέμου”.

Ο Σούμπερτ, αρχικά βρέθηκε στο Ρέθυμνο, με το βαθμό του δεκανέα, όπου έκανε το διερμηνέα του Γερμανού φρούραρχου της πόλης, το καλοκαίρι του 1941. Στα μέσα του επόμενου χρόνου και όντας μέλος της Μυστικής Στρατιωτικής Αστυνομίας τοποθετήθηκε επικεφαλής ομάδας Γερμανών και Ελλήνων, της οποίας η βάση ήταν στο χωριό Αυγενική του Ηρακλείου και από όπου εξορμώντας προέβαιναν σε εκτελέσεις, βασανιστήρια και λεηλασίες στην ευρύτερη περιοχή.

Αντιδράσεις για τα εγκλήματα

Τα εγκλήματα του Σούμπερτ και της ομάδας του προκάλεσαν τις διαμαρτυρίες των κατοίκων προς τις γερμανικές αρχές του Ηρακλείου με αποτέλεσμα ο φρούραρχος, στρατηγός Φρίντριχ-Βίλχελμ Μύλλερ να διατάξει τη σύλληψη του. Όμως ο Σούμπερτ όχι μόνο αποφυλακίστηκε το φθινόπωρο του 1943, πιθανόν με παρέμβαση του στρατιωτικού διοικητή Κρήτης, στρατηγού Μπρούνο Μπρόιερ, και ενώ είχε παραμείνει στη φυλακή μόλις ένα μήνα, αλλά και έλαβε προαγωγή από τον Μπρόιερ σε επιλοχία. Ο τελευταίος μάλιστα όταν ο πρωτοσύγκελλος Ψαλιδάκης διαμαρτυρήθηκε για την αποφυλάκιση του Σούμπερτ δήλωσε ενθουσιασμένος με το έργο του χαρακτηρίζοντας τον Γερμανό υπαξιωματικό ως έναν από τους καλύτερους του γερμανικού στρατού και δηλώνοντας ότι ήταν απαραίτητος για την ασφάλεια των γερμανικών στρατευμάτων μέσω της τρομοκράτησης των κατοίκων.

Την ίδια περίοδο με εντολή του Μπρόιερ ο Φριτς Σούμπερτ συγκρότησε την Καταδιωκτική Ομάδα Σούμπερτ, Jagdkommando Schubert, ένα ειδικό στρατιωτικό σώμα για την καταδίωξη ανταρτών. Στην ομάδα αυτή συμμετείχαν γύρω στα 100 άτομα πολλά από τα οποία ήταν κατάδικοι, πολλοί και για βαριά εγκλήματα-ανθρωποκτονίες κ.λ.π., που αποφυλακίστηκαν ως αντάλλαγμα για τη συμμετοχή τους στην ομάδα του Σούμπερτ. Οι άνδρες αυτοί αποκλήθηκαν από τους Κρητικούς “Σουμπερίτες”.

Ο αξιωματικός του εκτελεστικού αποσπάσματος δίδει τη χαριστική βολή στον Φριτς Σούμπερτ, κλείνοντας μ’αυτόν τον τρόπο το πιο σκληρό κεφάλαιο δολοφονιών, βασανισμών και απαξίωσης της ζωής των Κρητών, την περίοδο 1941-1944. (πηγή: Εφημερίδα «Το Φως», 23 Οκτωβρίου 1947 και περιοδικό «Θεσσαλονικέων Πόλις», τεύχος 20, Σεπτέμβριος 2006)

Η αιμοσταγής δράση και οι φρικαλεότητες στην Κρήτη
Η δράση του «Σώματος Κυνηγών» Σούμπερτ αρχικά τοποθετείται στον Κρουσώνα Ηρακλείου όπου η διαιρετική τομή δωσίλογων – αντιστασιακών είναι έντονη και διακριτή. Απ’ τη μία και λόγω της μεγάλης παράδοσης του χωριού σε οπλοκατοχή, στοιχίζονται οι ντόπιοι με τους αντάρτες της ομάδας του Σατανά (Αντώνη Γρηγοράκη) και απ’ την άλλη με τους συνεργάτες των Γερμανών (Τζουλιάδες).

Οι πρώτες δολοφονίες διορισμένων κοινοταρχών από τους κρητικούς αντάρτες με την έγκριση των βρετανών αξιωματικών τον Μάιο του 1942, έστελναν το μήνυμα της ασυμβίβαστης εχθρότητας στους συνεργάτες των Γερμανών. Ένα μήνα αργότερα, εκτελέστηκαν σε αντίποινα 62 προύχοντες του Ηρακλείου. Από την αρχή της Κατοχής είχαν εκτελεστεί μεμονωμένοι αντιστασιακοί ή μικρές ομάδες με συγκεκριμένες κατηγορίες, όπως οπλοκατοχή, πράξεις δολιοφθοράς, κλοπή στρατιωτικού υλικού, απεργίες κ.ά. Τώρα οι εκτελέσεις γίνονται μαζικότερες και οι σφαίρες βρίσκουν για πρώτη φορά πολίτες άσχετους με τις κυρίως επιθέσεις, απλώς επειδή βαρύνονταν, κατά την εκτίμηση των εκτελεστών τους, με «αντιαξονική συμπεριφορά». Για τους λιγότερο αφελείς, αυτό σήμαινε πως, σε περίπτωση νέων ενεργειών, κανείς δεν αποκλειόταν a priori από την εκδίκηση των κατακτητών, προφητεία που θα επαληθευθεί δραματικά στη Βιάννο5 και σε αναρίθμητα κρητικά χωριά.

Τον Ιούνιο του 1942 σκότωσε το δάσκαλο Ι. Μανουσάκη, τον Μ. Γρύπαρη με την κατηγορία ότι έκρυβε Αγγλους, τον Εμ. Μακράκη επειδή έκρυβε όπλα και τον Μ. Μαυρουδή. Οι Σουμπερτίτες μαζί με λόχο γερμανών εξέδραμαν κατά της τοποθεσίας Βρωμόνερο, λημέρι της ομάδας του Κρουσανιώτη Σατανά στις υπώρειες του Ψηλορείτη, οι αντάρτες διέφυγαν ενώ οι Σουμπερτίτες συνέλαβαν πέντε άτομα που συγγένευαν ή συνεργάζονταν με την Αντίσταση.
Η περίπτωση του βοσκού Ι. Ξυλούρη ή Ξυλουρογιάννη κόβει την ανάσα: τον έδεσαν με τρίχινο σχοινί από τον λαιμό σε ένα γάιδαρο και ενώ τον τραβούσαν του έβγαλαν τα μάτια!

Στις 26 Ιουνίου, 1942 στο χωριό Αυγενική, σκότωσαν τους Α. Τζιράκη Ι. Ξυλούρη, Μ.Λυδάκη και Ελ. Λυδάκη ως συγγενείς ανταρτών. Τους τρεις τελευταίους, τους έβαλε να σκάψουν τον τάφο τους, τους βασάνισε και ύστερα τους εκτέλεσε.

Οι φρικαλεότητες στην Κρήτη
Η δράση του Σώματος Σούμπερτ στην Κρήτη κυρίως εντοπίζεται στους τελευταίους μήνες του 1943, όταν μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών είχε εξαρθεί η αντιανταρτική δράση εκ μέρους των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.

Οι φρικαλεότητες της ομάδας του Σούμπερτ συνεχίστηκαν σε πολλά χωριά με κακοποιήσεις και εμπρησμούς σπιτιών και με δεκάδες θύματα και βασανισμούς όπως στο Μετόχι Βορού Μονοφατσίου.
Τον Ιούλιο του ’43 στα Μεσκλά Κυδωνίας ο Σούμπερτ κάνει μια επιδρομή με γερμανοντυμένους Κρουσανιώτες και βασανίζει Μεσκλιανούς.

Τον Ιούλιο στον Αγιο Σύλλα βασάνισε τον Ε. Καραγιωργάκη και τον σκότωσαν δύο Ιταλοί που απείλησε με θάνατο. Βασάνισε άλλους χωρικούς και έκαψε επτά σπίτια. Τα ξημερώματα της 9ης Ιουλίου, ο Σούμπερτ επικεφαλής μικτής διλοχίας, που την αποτελούσαν Γερμανοί και χωροφύλακες, είχε κυκλώσει το λημέρι της ομάδας του καπετάν Πετρακογιώργη, στη θέση Παπά-Πέραμα (Τεμενένι) βάσει πληροφοριών που είχε η γερμανική μυστική αστυνομία. Ο Πετρακογιώργης σώθηκε ως εκ θαύματος, καθώς έτυχε να επιχειρήσει τη διαφυγή του από τη μεριά που βρίσκονταν οι χωροφύλακες του αποσπάσματος, οι οποίοι σιωπηρά τον άφησαν να περάσει. Ωστόσο μαζί με τους χωροφύλακες ήταν οι περιβόητοι αδελφοί Τζουλιά, οι οποίοι είχαν προσωπικές διαφορές με τον υπενωμοτάρχη Στ. Περάκη, αντάρτη του Πετρακογιώργη, που τον συνέλαβαν. Ο Περάκης παραδόθηκε στον Σούμπερτ, ο οποίος τον βασάνισε σκληρά και τελικά, αφού φυλακίστηκε για ένα διάστημα στο Ηράκλειο, αφέθηκε ελεύθερος.

Η επιχείρηση είχε σχεδιασθεί από τον λοχαγό Χάρτμαν, ο οποίος είχε αναθέσει την εκτέλεσή της στον Σούμπερτ. Τον Αύγουστο του ’43. Εκαψε δώδεκα σπίτια στο χωριό Ροδάκινο και επειδή δεν βρήκε μάχιμους άντρες, σκότωσε τον Χ. Λουκογιάννη 70 ετών, τον Ν. Λουκογιάννη, τον Σ. Φρόνιμο 88 χρόνων και έκαψε ζωντανή την Σμαράγδω Καπετανάκη.

Στις 14 Αυγούστου 1943 σκότωσε τους Νικόλαο και Ηλία Μπομπολάκη στις Βουκολιές με την κατηγορία ότι άκουγαν κρυφά ραδιόφωνο. Στις 23 έβγαλε από τις φυλακές Χανίων και σκότωσε τρεις Ελληνες, υπόδικους για φόνους Ελλήνων.

Στις 13 Σεπτεμβρίου σκότωσε στις Βουκολιές τον Μ. Χριστοδουλάκη, επειδή έκρυβε όπλα. Στις 25 Σεπτεμβρίου πήρε από τις φυλακές Ηρακλείου και εκτέλεσε τέσσερα άτομα.
Οι «σουμπεραίοι», φορούσαν γερμανικές στολές χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικό της εγκληματικής αυτής ομάδας ήταν η κτηνωδία και η αιμοβόρα βαρβαρότητα.

Το τμήμα του έτερου εγκληματία, Γεώργιου Πούλου με γερμανικές στολές

Απίστευτη βαρβαρότητα
Στις 8 Οκτωβρίου 1943 υπό την προστασία γερμανικών μονάδων, η ομάδα αυτή των προδοτών κατέστρεψε τα χωριά Καλλικράτης και Καλή Συκιά .Στον Καλλικράτη Σφακίων, σκότωσε 17 άνδρες και 11 γυναίκες, ενώ πυρπόλησε 81 σπίτια. Στήν Καλή Συκιά μεταξύ των άλλων βαρβαροτήτων που διέπραξε, έκαυσαν τις γυναίκες και τα παιδιά, σπρώχνοντας τις γυναίκες και πετώντας τα παιδιά στις φλόγες των σπιτιών τους, όπου καίγονταν ζωντανές, διασκεδάζοντας με το φρικτό θέαμα. Συνολικά στην Καλή Συκιά πυρπόλησαν εννιά κατοικίες.άλλες εκτελεσαν και άλλες ‘εκαψαν ζωντανές δώδεκα γυναίκες, από τις οποίες μια οκτώ μηνών έγκυος. Έκαψαν κι ένα υπέργηρο και σκότωσαν άλλους δυο στα γύρω του χωριά.

Η Καλή Συκιά είναι η μοναδική περίπτωση σ’ ολόκληρη την Ελλάδα που το μίσος των Γερμανών στράφηκε αποκλειστικά σε γυναίκες και μάλιστα με τόση αγριότητα. Η επόμενη επιδρομή αφορούσε το χωριό Καλοί Λάκκοι, οι κάτοικοι του οποίου είχαν εγκαίρως απομακρυνθεί και εξαφανισθεί, αλλά λεηλατήθηκαν τα σπίτια τους. Στη συνέχεια οι άνδρες του Σούμπερτ κατευθύνθηκαν στο Μουρί, όπου σκότωσαν πέντε χωρικούς, έναν εκ των οποίων, τον Ι. Τσιρικάκη, ο Σούμπερτ τον τύφλωσε πριν τον εκτελέσει. Οι θηριωδίες αυτές συνεχίσθηκαν σ’ όλη την Κρήτη τους επόμενους τρεις μήνες, με επιδρομές στα χωριά για ανακάλυψη κρυμμένων όπλων και εκτέλεση κάθε ωμότητας που απαιτούσαν απ’ αυτούς οι Γερμανοί αφέντες τους. Μεταξύ των άλλων βδελυρών κατορθωμάτων τους ήταν και το τσάκισμα των χωρικών, δέρνοντάς τους, των χωριών Κρότου και Μιαμού, αφού ανακάλυψαν, κατόπιν προδοσίας, ότι χρησιμοποιούσαν την απαγορευμένη γι’ αυτούς ακτή (Τσούτσουρα – Τρεις Εκκλησιές).

Οι Σουμπερίτες διέπραξαν εκατοντάδες εγκλήματα σε όλη την Κρήτη και πολλά στο χωριό Κρουσώνα. Οι κάτοικοι πολλών περιοχών αποφάσισαν να οργανωθούν καλύτερα και ν’ αντιμετωπίσουν δυναμικά τους Σουμπερίτες όταν θα ερχόταν στην περιοχή τους. Αυτοί όμως προτιμούσαν να κηρύττουν απαγορευμένες αυτές τις επικίνδυνες γι’ αυτούς περιοχές και να κτυπούν, οι εξωμότες, τους προσωπικούς εχθρούς τους και να κάνουν πλιάτσικο στις πλούσιες αγροικίες των πεδινών περιοχών του Ηρακλείου». Έγιναν πολλές προσπάθειες για να εκτελεσθεί ο Φριτς Σούμπερτ, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα.

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΕΠΙΛΟΧΊΑΣ ΦΡΙΤΖ ΣΟΥΜΠΕΡΤ

Ένας απ’ αυτούς, ο λιποτάκτης Μπαλτζάκης, πείσθηκε από τους ορκισμένους αντιπάλους του Σούμπερτ ότι θα του δινόταν αμνηστεία αν δεχόταν να τον εκτελέσει. Ωστόσο ο Μπαλτζάκης δεν το αποτόλμησε, αλλά προτίμησε να αποτραβηχθεί από το Σώμα Σούμπερτ, συνοδευόμενος και από έναν άλλον. Προηγουμένως ο Μπαλτζάκης, που είχε υποστεί ειδική εκπαίδευση σαμποτέρ από τους Συμμάχους στη Μέση Ανατολή και είχε σταλεί ως μέλος ομάδας δολιοφθορών στην Κρήτη, είχε εντοπισθεί και συλληφθεί από τον Σούμπερτ. Τότε άλλαξε στρατόπεδο και εντάχθηκε στο Σώμα Σούμπερτ.

Τα γεγονότα αυτά είχαν εξοργίσει τους μαχητές της αντίστασης και τους έκανε να θέλουν να εξαλείψουν τους σουμπερίτες με κάθε κόστος.. Οι αδελφοί Πατεράκη οργάνωσαν μια επίθεση κατά των «σουμπεραίων» στα Μεσκλά, όπου εκτελέσθηκαν επτά άνδρες του Σούμπερτ.Αυτή ήταν η τελευταία εμφάνισή του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη.

Η μονάδα του Σούμπερτ είχε χάσει την αποτελεσματικότητά της δράσης της, δεδομένου ότι δεν μπορούσε να επιχείρηση καμιά από τις αποτρόπαιες ενέργειες της χωρίς την προστασία ισχυρής δύναμης της Βέρμαχτ. Ως εκ τούτου, το 1944 ο Σούμπερτ και η μονάδα του μεταφέρθηκαν στη Μακεδονία, για να ενισχύσουν το τάγμα ενός άλλου δοσίλογου του Έλληνα συνταγματάρχη Γεώργιου Πούλου. Στις 11 Ιανουαρίου 1944 ο Σούμπερτ και 40 απο τα πρωτοπαλίκαρα του εγκατέλειψαν την Κρήτη.

Fritz Schubert - Κεφάλαιο 3 - Η σφαγή του Χορτιάτη

Στη Μακεδονία, το σώμα κυνηγών του Σούμπερτ, διέπραξε άλλη σειρά εγκληματικών πράξεων, με αποκορύφωμα τα ολοκαυτώματα του Χορτιάτη (2 Σεπτεμβρίου 1944) και των Γιαννιτσών Πέλλας (14 Σεπτεμβρίου 1944). Από εκεί, ωστόσο, πολλοί Κρητικοί «σουμπεραίοι» κατόρθωσαν να διαφύγουν από την Ελλάδα πριν από την αποχώρηση των Γερμανών και είναι πολλοί εκείνοι που εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη Γερμανία για να επανέλθουν διακριτικά στην Ελλάδα της μεταπολεμικής περιόδου όταν οι κατηγορίες που τους αφορούσαν είχαν αμνηστευθεί.

Ο Γερμανός διοικητής του Φρουρίου Κρήτης στρατηγός Μπρούνο Μπρόιερ έχει αναφέρει στην απολογία του, όταν δικαζόταν στα τέλη του 1946 στην Αθήνα ενώπιον του ειδικού δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου:

«…Και τώρα θα ασχοληθώ με την υπόθεσιν Σούμπερτ. Όταν συνηντήθην με τον λοχαγόν Κρόιτς, μου είπε να καταρτίσομε μίαν ομάδα διά την καταδίωξιν των ανταρτών. Η διαταγή ιδρύσεως της ομάδος του Σούμπερτ προέρχεται ή από τον Λοχαγόν Κρόιτς ή από το τμήμα της Μυστικής Αστυνομίας. Ποτέ ένας διοικητής δεν ημπορεί να διατάξει ένα τέτοιο γεγονός. Οι μάρτυρες δεν αναφέρουν καλώς τα υπό του Σούμπερτ διαπραχθέντα εις τα Μεσκλά, όπου εφονεύθησαν επτά άτομα της ομάδος Σούμπερτ. Δεν ήτο ο Σούμπερτ εκεί, αλλά μόνον οι άνδρες του. Μετά από την δράσιν του Σούμπερτ, ορισμένοι κάτοικοι μου έκαναν παράπονα, τότε εκάλεσα τον Λοχαγόν Κρόιτς και τον Σούμπερτ και τους είπα να περιορισθούν εις την καταπολέμησιν των ζωοκλεπτών και εις την βοήθειαν των γερμανικών στρατευμάτων διά την καταπολέμησιν των ανταρτών. Κατά τα μέσα Δεκεμβρίου 1943 έλαβα την απόφασιν να διαλύσω την ομάδα Σούμπερτ και να εκτοπίσω τον Κρόιτς. Η ανωτέρω διαταγή εδόθη την 14 Δεκεμβρίου…».

Ο Σούμπερτ απολογούμενος στο δικαστήριο

Τι έλεγαν οι “σουμπεραίοι”
«Στο Σώμα του κ. Σούμπερτ υπήρχε ασφάλεια επί Κατοχής», είχε καταθέσει ένας Κρητικός μάρτυρας κατά τη δίκη του θηριώδους επιλοχία. Επρόκειτο για τον Χαρ. Δελημπασάκη, ήδη τότε καταδικασμένο σε ισόβια, ο οποίος είχε υπηρετήσει υπό τις διαταγές του και ο οποίος έδειχνε απεριόριστο σεβασμό προς τον άλλοτε προϊστάμενό του, ακόμη και μετά την πλήρη απελευθέρωση της χώρας! Οι συνθήκες ήταν καλές, πρόσθεσε, αλλά ο μόνος κίνδυνος ήταν ότι ένας «σουμπεραίος» θα μπορούσε να εκτελεσθεί αν επιχειρούσε να αποστατήσει!

Άλλοι πρώην συνεργάτες του, που εν τω μεταξύ είχαν επίσης καταδικασθεί από τα ελληνικά δικαστήρια σε ισόβιες καθείρξεις, όπως οι Γ. Μαραβελάκης και Στ. Συντιχάκης, επέδειξαν λιγότερο σεβασμό έναντι του Σούμπερτ και κατέθεσαν ότι είχαν καταταγεί διά της βίας. Ο Μιχ. Παναγιωτάκης από το χωριό Άγιοι Δέκα Ηρακλείου, καταδικασμένος ο ίδιος σε ειρκτή 12 ετών πλέον, κατέθεσε ότι ο Σούμπερτ είχε πρωτοεμφανισθεί στην κοινότητα Δύο Χωρίων, της οποίας ο ίδιος ήταν διορισμένος ως γραμματέας, τον Ιούνιο 1942, συνοδευόμενος από τέσσερις συνεργάτες του και απαίτησε όπως μέσα σε μια ώρα να του παραδοθούν 25 όπλα, λέγοντας ότι διαφορετικά «θα κάνω ό,τι έκανα στον Μακρυμανώλη στο χωριό Στόλους», στήνοντας τον πρόεδρο, τον παπά και τον γραμματέα στο ντουβάρι.

Η ταυτότητα του Ναζί αρχιεγκληματία Φριτς Σούμπερτ

Ένας άλλος συνεργάτης του Σούμπερτ, ο Κ. Καμπατάκης, μόλις 20 ετών τότε από το Ηράκλειο Κρήτης, καταδικασμένος και αυτός σε ειρκτή 10 ετών ως δοσίλογος, είχε καταθέσει πώς γνωρίστηκε μαζί του στα κρατητήρια Ηρακλείου τον Νοέμβριο 1943. Υποστήριξε ότι ήταν φυλακισμένος εκεί, ύστερα από καταγγελίες άλλων «σουμπεραίων» και εξαναγκάστηκε να δεχθεί να συνεργασθεί και αυτός προκειμένου να απελευθερωθεί. Ωστόσο, κατά την κατάθεσή του στη δίκη Σούμπερτ, «προσπάθησε να αποσείσει την ευθύνη την αρχηγίας του σώματος από τον Σούμπερτ», υποστηρίζοντας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις εκείνος που αποφάσιζε για την τύχη των συλλαμβανομένων από τη συμμορία δεν ήταν ο Ελληνογερμανός επιλοχίας, αλλά ο Γεώργιος Τζουλιάς.

Ο μάρτυρας αυτός είπε ακόμη «…[ο Τζουλιάς] ήτο αρχηγός μαζί με ένα άλλον και ο Σούμπερτ ήτο γενικός αρχηγός και έδιδε την κατευθυντήριον γραμμήν. Το τάγμα το είχε ιδρύσει ο ίδιος ο Σούμπερτ συγκεντρώσας από τας φυλακάς πάσης φύσεως εγκληματίας, ως και έναν που είχε σκοτώσει τον πατέρα του. Ο Σούμπερτ ήτο ανεξέλεγκτος και μόνον εκ των υστέρων ενέκριναν οι γερμανικές αρχές τις πράξεις του… Είχε πολλούς πράκτορας και καταδότας. Ενήργει δε κατά τόσον εγκληματικόν τρόπον, ώστε τον εφοβήθησαν και οι Γερμανοί και διά να μη επαναστατήσουν οι Κρήτες τον έστειλαν αργότερον εις την Μακεδονίαν».

Ιστορικό ντοκουμέντο: O Φριτς Σούμπερτ στην Καλή Συκιά Ρεθύμνου, 6 Οκτώβρη 1943

Αξιοσημείωτο είναι ότι στη δίκη Σούμπερτ, που έγινε στην Αθήνα τον Ιούλιο 1947, κατέθεσαν αρκετοί από τους πρώην συνεργάτες του και εξιστόρησαν με λεπτομέρειες τη δράση του παραστρατιωτικού σώματος. Επρόκειτο βέβαια για μια απόπειρα να απεκδυθεί των ευθυνών του, δεδομένου ότι στη Μακεδονία βρέθηκε μαζί με τους Κρητικούς συνεργάτες του, που είχαν ως επικεφαλής τους Γερμανάκη, Καπετανάκη και Οικονομάκη, όπου διαπράχθηκαν άλλα εγκλήματα στο Ασβεστοχώρι, στον Χορτιάτη κ.α.

Ο Σούμπερτ δεν παραδέχθηκε ποτέ ότι ο ίδιος ήταν υπεύθυνος για τη δράση των ανδρών του, ούτε ότι προσωπικά είχε οποιαδήποτε συμμετοχή σε φόνους και βασανιστήρια. Ωστόσο, το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για περισσότερους από 250 φόνους Ελλήνων πολιτών, καταδικάσθηκε 271 φορές σε θάνατο και χιλιάδες χρόνια κάθειρξης, οι ποινές συγχωνεύθηκαν στην ποινή του θανάτου και εκτελέσθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1947 στο Επταπύργιο της Θεσσαλονίκης.

Πηγή: Με βάση τα στοιχεία από το βιβλίο του Θανάση Φωτίου, Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα. Η αιματηρή πορεία τον Φριτς Σούμπερτ και του ελληνικού «Σώματος Κυνηγών» στην κατοχική Κρήτη και Μακεδονία, Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2011

Fritz Schubert - Κεφάλαιο 3 - Η αιμοσταγής δράση του Σούμπερτ στην Μακεδονία

Την αιμοσταγή του δράση και το δολοφονικό όργιο του Ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ στη Μακεδονία καθώς και την μνημειώδη απόφαση του δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου που μετά τον πόλεμο τον καταδίκασε σε θάνατο, παρακολουθούμε στη συνέχεια της έρευνας αυτής. Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1944 ο Σούμπερτ έφτασε με την ομάδα του, που πλέον απαριθμούσε γύρω στα 50 άτομα, τους διαβόητους "Σουμπερίτες", στα Γιαννιτσά, αρχίζοντας να σκορπά το θάνατο και στη Βόρεια Ελλάδα

Την αιμοσταγή του δράση και το δολοφονικό όργιο του Ναζί εγκληματία Φριτς Σούμπερτ στη Μακεδονία καθώς και την μνημειώδη απόφαση του δικαστηρίου εγκληματιών πολέμου που μετά τον πόλεμο τον καταδίκασε σε θάνατο, παρακολουθούμε στη συνέχεια της έρευνας αυτής. Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1944 ο Σούμπερτ έφτασε με την ομάδα του, που πλέον απαριθμούσε γύρω στα 50 άτομα, τους διαβόητους “Σουμπερίτες”, στα Γιαννιτσά, αρχίζοντας να σκορπά το θάνατο και στη Βόρεια Ελλάδα.

Η περιοχή των Γιαννιτσών είχε πολύ μεγάλη σημασία για τους Γερμανούς γιατί από εκεί ήλεγχαν τους βασικούς οδικούς και σιδηροδρομικούς άξονες μεσώ των οποίων γινόταν η τροφοδοσία του γερμανικού στρατού και ο εφοδιασμός του με πολεμοφόδια.
Στην πόλη υπήρχε μόνιμη γερμανική φρουρά 100 ανδρών και μια ένοπλη ομάδα Ελλήνων με επικεφαλής τον Κύρο Γραμματικόπουλο, που συνεργαζόταν με τις γερμανικές δυνάμεις και συνέπραξε με τους στρατιώτες του Σούμπερτ. Επίσης ακολούθησαν τον Σούμπερτ και ορισμένοι Μπαφραλήδες (τουρκόφωνοι Πόντιοι) από χωριά της περιοχής.

Από την πρώτη μέρα που εγκαταστάθηκε στα Γιαννιτσά ο Σούμπερτ προχώρησε στη σύλληψη πολιτών τους οποίους διέταξε να τους φυλακίσουν στα υπόγεια του κτιρίου όπου διέμενε και οι οποίοι στη διάρκεια του εγκλεισμού τους υπέστησαν ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια. Μέχρι τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς που ο Σούμπερτ έφυγε από τα Γιαννιτσά η ομάδα του προέβει σε εκτελέσεις, συλλήψεις και βασανιστήρια κατοίκων όχι μόνο των Γιαννιτσών αλλά και διάφορων χωριών της περιοχής όπως στο Σανδάλι, στο Ελευθεροχώρι, όπου εκτέλεσαν 14 άτομα μεταξύ των οποίων μια έγκυο κ.α. Τα εγκλήματα του Σούμπερτ οδήγησαν τη δημοτική αρχή των Γιαννιτσών να ζητήσει από τη γερμανική στρατιωτική διοίκηση την απομάκρυνση του Γερμανού υπαξιωματικού κάτι που έγινε εφικτό τον Απρίλιο του 1944.

Fritz Schubert *Ειδική Επεξεργασία απο οτ GRmagazin , AI Colorizing , AI Image Oprimizing

Μεταφέρει την έδρα του στη Χαλκιδική
Από τον Απρίλιο μέχρι το Σεπτέμβριο του 1944 ο Σούμπερτ έδρασε κυρίως σε διάφορες περιοχές της Χαλκιδικής. Πρώτα τοποθετήθηκε στο χωριό Νεα Γωνιά (μέχρι τις αρχές Μαϊου) όπου συνεργάστηκε με γερμανική τοπογραφική υπηρεσία για τον έλεγχο της νοτιοανατολικής ζώνης ασφαλείας της Θεσσαλονίκης.

Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Νέα Καλλικράτεια μέχρι τα μέσα περίπου του Ιουνίου. Κατά την παραμονή του εκεί η ομάδα του έκανε επιδρομές σε χωριά της περιοχής, όπως στην Κρήνη, στους Ροδοκήπους και στα Πετράλωνα, κατά τις οποίες προχώρησε σε συλλήψεις, βασανιστήρια και εκτελέσεις κατοίκων και εξανάγκασε κάποιους από αυτούς να καταταγούν στο σώμα, απειλώντας πως σε αντίθετη περίπτωση θα κινδύνευαν οι ζωές τους.

Οι επιδρομές του Σούμπερτ και των ανδρών του στα διάφορα χωριά συνοδεύονταν από λεηλασίες: έκλεβαν τρόφιμα, ζώα, χρυσαφικά, προίκες κοριτσιών, κρεβάτια, στρώματα, ρούχα, ραπτομηχανές κ.α.

Μετά την Νέα Καλλικράτεια ο Σούμπερτ στάλθηκε μέχρι τον Αύγουστο του 1944 στην Νέα Απολλωνία. Η Νέα Απολλωνία βρίσκεται δίπλα στην οδική αρτηρία Θεσσαλονίκης-Καβάλας, κοντά στα στενά της Ρεντίνας. Συχνά αντάρτες του ΕΛΑΣ χρησιμοποιούσαν τις διαβάσεις της περιοχής για να περάσουν από τις βόρειες περιοχές της Μακεδονίας στη Χαλκιδική.

Το μνημείο των θυμάτων του Σούμπερτ στη Μαραθούσα

Η καταστροφή της Μαραθούσας
Στις 18 Ιουνίου η ομάδα του Σούμπερτ επιτέθηκε στην Μαραθούσα, ένα χωριό νότια της Νέας Απολλωνίας όπου στην περίοδο της Κατοχής υπήρχε κέντρο της ΕΤΑ (Επιμελητεία του Αντάρτη) και αρκετοί κάτοικοι του ήταν ενταγμένοι στο ΕΑΜ και στην ΕΠΟΝ και άλλοι είχαν καταταγεί στον ΕΛΑΣ. Διέταξαν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν στην πλατεία, όμως στη συνέχεια, δεχόμενοι επίθεση από άντρες του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν στην περιοχή, αναγκάστηκαν να φύγουν. Την επομένη επέστρεψαν στην Μαραθούσα μαζί με βουλγαρικό ιππικό, δολοφόνησαν γύρω στους δέκα κατοίκους και λεηλάτησαν και έκαψαν τουλάχιστον 100 σπίτια του χωριού.

Στα μέσα Ιουλίου, ύστερα από την εκτέλεση δύο ανδρών του από αντάρτες, ο Σουμπερτ διέταξε τη σύλληψη 60 κατοίκων από τα γειτονικά χωριά Μεσοπόταμος, Ξηρόρρευμα και Ασπρόχωμα από τους οποίους τελικά εκτελέστηκαν τρεις κάτω από τον πλάτανο του χωριού.

Η επιχείρηση στο Σανατόριο Ασβεστοχωρίου
Στις 25 Ιουλίου ο Σουμπερτ και η ομάδα του ξεκίνησαν από την Νέα Απολλωνία για τη Θεσσαλονίκη για να συμμετάσχουν μαζί με γερμανικές και βουλγαρικές δυνάμεις σε εκκαθαριστικές επιχειρίσεις στην περιοχή Ασβεστοχωρίου-Χορτιάτη, όπου στις 12 Ιουλίου αντάρτες είχαν σκοτώσει δύο στρατιώτες της γερμανικής φρουράς και τραυματίσει άλλους δύο. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ που είχαν πληροφορηθεί για την μετακίνηση του Σούμπερτ προς τη Θεσσαλονίκη, του έστησαν ενέδρα κοντά στο χωριό Περιστερώνας, σε ένα σημείο όπου τα υψώματα φτάνουν μέχρι το δρόμο Θεσσαλονίκης-Καβάλας όμως η ενέδρα προδόθηκε, οι αντάρτες αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και ο Σούμπερτ κατάφερε να φτάσει στο Ασβεστοχώρι.

Εκεί, αφού συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους στην πλατεία, τους χώρισαν σε τρεις ομάδες, μια ομάδα οι γυναίκες με τα παιδιά κάτω των 10 ετών, μια δεύτερη οι έφηβοι κια μια τρίτη οι ενήλικοι άνδρες, διάλεξαν ορισμένους από αυτούς που τους βασάνισαν σε γειτονικό κτίριο και προέβησαν τουλάχιστον τρεις φορές σε εικονικές εκτελέσεις των υπολοίπων. Στο τέλος εκτέλεσαν 16 ανθρώπους, 9 υπαλλήλους του Σανατορίου, 3 ασθενείς και και 4 κατοίκους του χωριού. Επιστρέφοντας στη βάση του ο Σούμπερτ διέταξε τη σύλληψη και το βασανισμό δέκα τουλάχιστον ανδρών από το χωριό προκειμένου να μαρτυρήσουν τους συνδέσμους των ανταρτών αλλά διέταξε και την εκτέλεση κάποιων ανδρών του θεωρώντας τους υπεύθυνους για το γεγονός ότι πληροφορίες για τις κινήσεις του γινόταν γνωστές μέσω κάποιων γυναικών στους αντάρτες. Από τα μέσα Αυγούστου η έδρα του τάγματος του Σούμπερτ μεταφέρθηκε στο Ασβεστοχώρι.

Στις 19 Αυγούστου ήταν η σειρά των Νέων Μαλγάρων να γνωρίσουν τη θηριωδία του Σούμπερτ. Πέντε άνθρωποι εκτελέστηκαν εκεί και άλλοι υπέστησαν βασανιστήρια. Στο χωριό Γοργόπη εκτελέστηκαν 12 κάτοικοι και στην Κάρπη λεηλατήθηκαν και κάηκαν περισσότερα από 100 σπίτια.

Το μνημείο για το ολοκαύτωμα του Χορτιάτη από τον Σούμπερτ

Οι σφαγές στον Χορτιάτη και τα Γιαννιτσά
Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1944 άντρες του Αποσπάσματος Καταδίωξης Ανταρτών του Σούμπερτ, με αφορμή επίθεση ανταρτών αρχικά κατά υπαλλήλων του Οργανισμού Ύδρευσης Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια κατά Γερμανών στρατιωτών που έσπευσαν στην περιοχή, εισέβαλαν στο χωριό Χορτιάτης και δολοφόνησαν 146 κατοίκους. Λίγες μέρες αργότερα 14 Σεπτεμβρίου 1944 στα Γιαννιτσά, σε συνεργασία με άντρες του σώματος του Γεωργίου Πούλου, σκότωσαν με απίστευτη αγριότητα περίπου 100 κατοίκους.

«Μας έβαλαν καμιά δεκαριά και ανοίξαμε ένα μεγάλο λάκκο, διαστάσεων 4Χ6 περίπου και ύψους 2,5 μέτρων. Μέχρι να τελειώσουμε εμείς, οι συνεργάτες των κατακτητών, οι ταγματασφαλίτες, βασάνιζαν φριχτά τους Γιαννιτσιώτες που είχαν συγκεντρώσει εκεί με τη βία των όπλων. Τους έβγαζαν τα χρυσά τους δόντια, τους έπαιρναν τα λεφτά που είχαν επάνω τους, σε κάποιες περιπτώσεις έκοβαν δάχτυλα για να πάρουν τα δαχτυλίδια ή τις βέρες. Έπειτα, μισοπεθαμένους από τα απάνθρωπα βασανιστήρια, τους τουφέκιζαν και τους έριχναν στο λάκκο, αποτελειώνοντάς τους εκεί με χαριστικές βολές.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον 13χρονο Τάκη Μπόσκο, που αφού σκότωσαν τον παππού του Γιώργο, τον έριξαν ζωντανό μέσα στον ομαδικό τάφο. Ο Σούμπερτ πήγε ο ίδιος να του δώσει τη χαριστική βολή, μα το πιστόλι του παθαίνει εμπλοκή. Ζητάει άλλο περίστροφο, παθαίνει κι αυτό εμπλοκή. Τότε το ανθρωπόμορφο κτήνος, αρπάζει ένα αυτόματο και αδειάζει μία ολόκληρη ριπή πάνω στον μικρούλη Τάκη.

Μέχρι το σούρουπο σκότωναν αράδα. Κι εμάς, που είχαμε κάνει πέτρα την καρδιά μας, καταπνίγοντας τη φρίκη, τον πόνο, την απόγνωση που μας είχαν κατακυριεύσει, μας ανάγκαζαν να τους θάβουμε. Μας είπαν ότι εμείς θα είμαστε αυτοί που θα σκεπάσουμε όλους τους άλλους και τελευταίοι θα πάμε να τους συναντήσουμε. Τελικά, γλυτώσαμε».

«…Μας οδήγησαν μέσα στο φούρνο… έρχεται μετά ένας ταγματασφαλίτης και στήνει ένα οπλοπολυβόλο στην πόρτα.
Άρχισε να πυροβολεί επάνω μας και να μας βρίζει με χυδαία λόγια… Έριξε μετά μια εμπρηστική σκόνη και ξερά χόρτα για να καούμε καλλίτερα… Γύρισα και είδα τη Μαρίκα του Θεοφάνη με τα μυαλά πεταγμένα από σφαίρα. Η μάνα μου σκοτωμένη, αλλά και η αδελφή μου, που η σφαίρα τη βρήκε στο κεφάλι, βγήκε και σφηνώθηκε στην αριστερή μου παλάμη. Δύο σφαίρες με είχανε βρει και στα δύο μου γόνατα. Αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα ακόμη… τότε είδα ζωντανή τη Σοφία, του Παναγιώτη του Αγγελινούδη τη γυναίκα, με το μωρό στην αγκαλιά να κατεβαίνει τη σκάλα. Πήγα κοντά της, πιάστηκα από τη φούστα της και κατεβήκαμε μαζί. Ο φούρνος καιγότανε από παντού… Κάτω ήταν όλες σκοτωμένες καΙ πατούσαμε στα πτώματα. Είχαμε βουτηχτεί στο αίμα! Ακόμη δεν είχα πάρει είδηση ότι είχα τραυματισθεί στα δύο πόδια και στο χέρι. Ο τρόμος γύρω δεν με άφηνε να σκεφτώ τίποτα. Δεν προλάβαμε να κατεβούμε κάτω και εμφανίστηκε στην εξώπορτα ένας ταγματασφαλίτης και με μαχαίρι έκοψε το λαιμό της Σοφίας. Εγώ ήμουνα πίσω της και έτσι χωρίς να με πάρει είδηση τρύπωσα κάτω από έναν πάγκο… Σε λίγο βγήκα έξω, η φωτιά έκαιγε τα πάντα. Εκεί είδα καμιά δεκαριά σκοτωμένους. Έπεσα επάνω τους. Εκεί ήταν και η Τερψιχόρη, η γυναίκα του Γρηγόρη του Λασκαρίδη σκοτωμένη και θήλαζε το παιδί της! Το αίμα της πεταγότανε σαν βρύση και με έλουζε ολόκληρη. Το μωρό βύζαινε και έκλεγε μαζί. Όμως δεν τολμούσα να το ησυχάσω. Έπρεπε να κάνω κι εγώ την σκοτωμένη, Σε λίγο ήρθανε 3-4 ταγματασφαλήτες και γελάγανε με το μωρό που βύζαινε και έκλαιγε. Εγώ προύμυτα. Μου ρίχνουνε μια κλωτσιά στα πλευρά να δουν αν ζούσα. Εγώ τσιμουδιά… Μπορεί στη στοίβα να ήταν και άλλοι ζωντανοί που να κάνανε το ίδιο με εμένα. Δεν ξέρω…».

Fritz Schubert - Κεφάλαιο 4 - Η φυγή του Σούμπερτ στη Βιέννη Με το όνομα “Κωνσταντινίδης”

Η επιστροφή στην Ελλάδα και η σύλληψή του Προς τα τέλη του Οκτωβρίου του 1944, και αφού είχε απελευθερωθεί η Αθήνα.

Προς τα τέλη του Οκτωβρίου του 1944, και αφού είχε απελευθερωθεί η Αθήνα, ο Σούμπερτ με μερικούς από τους άνδρες του ακολούθησε τα γερμανικά στρατεύματα που αποχωρούσαν από την Ελλάδα και έφτασε στη Βιέννη το Φεβρουάριο του 1945. Τρεις μήνες αργότερα κατέφυγε στο Σβατς που παραδόθηκε στους Αμερικανούς στις 4 Μαΐου. Εκεί ο Σούμπερτ παρουσιάστηκε στους Αμερικανούς στρατιώτες, ισχυρίστηκε ότι το όνομα του ήταν Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης και αφού χαρακτηρίστηκε εκτοπισμένος και κρατήθηκε σε στρατόπεδο με άλλους Έλληνες, στις 5 Σεπτεμβρίου του 1945 “επαναπατρίστηκε” στην Ελλάδα για άγνωστο λόγο, με πλαστό διαβατήριο. Στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, αν και ανακατεύτηκε με μια ομάδα εξόριστων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας, Το ίδιο όνομα Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης έδωσε και στους αστυνομικούς του αεροδρομίου της Ελευσίνας που όμως δεν πείστηκαν ότι ήταν Έλληνας. Μετά την αποκάλυψη της πραγματικής του ταυτότητας, συνελήφθη και μεταφέρθηκε στις φυλακές Αβέρωφ όπου παρέμεινε μέχρι τη δίκη του από το Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών Πολέμου στην Αθήνα.

Στη δίκη που ακολούθησε, ενώπιον και αυτός του Ειδικού Στρατοδικείου Εγκληματιών Πολέμου, οι πάνω από 700 μάρτυρες κατηγορίας έκαναν τις εφημερίδες να γράψουν περί «αιμοβόρου τέρατος, του οποίου το όνομα θα πολιτογραφηθεί εις τα λεξιλόγια ως συνώνυμο των εγκλημάτων πολέμου» και έπεισαν το δικαστήριο να τον καταδικάσει 27 φορές σε θάνατο.

Μέχρι τις τελευταίες του ώρες περίμενε κάποιον να τον σώσει από τον θάνατο και, όταν έχασε κάθε ελπίδα, έγραψε γράμμα από τις φυλακές Θεσσαλονίκης που κρατείτο, προς την κόρη του και της ζήτησε να εκδικηθεί για τον «άδικο θάνατό του». Εκτελέστηκε στις 9 Οκτωβρίου στο Χορτιάτη όπου σε μια μέρα το 1943 είχε θανατώσει εκεί δια της πυράς 100 γυναικόπαιδα.

Ο Σούμπερτ στο εδώλιο μαζί με μερικούς από τους Σουμπερίτες

Η δίκη και η εκτέλεση του Σούμπερτ
Η δίκη του Γερμανού υπαξιωματικού Φριτς Σούμπερτ άρχισε στην Αθήνα και στην αίθουσα του Ειδικού Δικαστηρίου Εγκληματιών Πολέμου στο Αρσάκειο Μέγαρο, στις 28 Ιουλίου 1947.

Στις 28 Ιουλίου του 1947 ξεκίνησε στο Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου στην Αθήνα η δίκη του Σούμπερτ για εγκλήματα που είχε διαπράξει στη διάρκεια της κατοχής στην Κρήτη και στη Μακεδονία. Μέρος του κατηγορητηρίου είχε ως εξής:

«...διότι ενήργησεν άνευ λόγου στρατιωτικής ανάγκης τας πράξεις ταύτας, αίτινες δεν εξυπηρέτουν πολεμικούς σκοπούς, ως είναι ειδικώτερον αι εκτελέσεις αθώων πολιτών και δη γερόντων, γυναικών και παίδων και [...] εκ προμελέτης απεφάσισε και εσκεμμένως εξετέλεσεν ανθρωποκτονίας κατά των κάτοθι αναφερομένων Ελλήνων»

Στη διάρκεια της δίκης οι μάρτυρες περιέγραψαν τα εγκλήματα του Σούμπερτ, ένας δε μάρτυρας από τα Γιαννιτσά δήλωσε στην κατάθεσή του: «Αν υπήρχαν δέκα Σούμπερτ δεν θα υπήρχαν Έλληνες σήμερα». Ο Σουμπερτ δήλωσε αθώος, αρνήθηκε να απολογηθεί και ζήτησε να καλέσει από τη Γερμανία δικηγόρους και μάρτυρες υποστηρίζοντας ότι υπό τις παρούσες συνθήκες δεν παρέχονταν εγγυήσεις για την απονομή δικαιοσύνης σε αυτόν. Ισχυρίστηκε επίσης ότι του ήταν δύσκολο να συνεννοηθεί με τους Έλληνες συνηγόρους του λόγω της γλώσσας. Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα και τον κάλεσε ξανά να απολογηθεί όμως εκείνος αρνήθηκε και πάλι και δήλωσε ότι θα έκανε αίτηση χάριτος προς τον βασιλιά. Τελικά στις 5 Αυγούστου το δικαστήριο τον κήρυξε ένοχο και τον καταδίκασε 27 φορές σε θάνατο, δεκαέξι φορές για τα εγκλήματα στην Κρήτη και εννιά για τα εγκλήματα στη Μακεδονία, μολονότι τα τελευταία ήταν περισσότερα. Η απόφαση αυτή όμως δεν αφορά το σύνολο των εγκλημάτων καθώς ο Σούμπερτ στη δίκη αυτή δεν δικάστηκε για το σύνολο των εγκλημάτων του. Στην απόφαση αυτή δεν αναφέρεται καθόλου το ελληνικό ονοματεπώνυμο. Την 1η Οκτωβρίου ο Σούμπερτ μεταφέρθηκε στις φυλακές Επταπυργίου στη Θεσσαλονίκη για να δικαστεί για αλλά εγκλήματα που είχε τελέσει στη Μακεδονία. Οκτώ ημέρες αργότερα εμφανίστηκε ενώπιον του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσιλόγων στη Θεσσαλονίκη, μαζί με 9 μέλη της ομάδας του ενώ άλλα 49 επρόκειτο να δικαστούν ερήμην. Τελικά το δικαστήριο δέχτηκε την ένσταση αναρμοδιότητας που κατέθεσαν οι συνήγοροί του επειδή ο Σούμπερτ ήταν Γερμανός πολίτης και ότι μόνο αρμόδιο ήταν το Ειδικό Δικαστήριο Εγκληματιών Πολέμου. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στις φυλακές Επταπυργίου και εκτελέσθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1947, αφού προηγουμένως είχε απορριφθεί η αίτηση χάριτος που είχε υποβάλλει και χωρίς να έχει δικαστεί για όλα τα εγκλήματα που είχε διαπράξει στη Μακεδονία. Σύμφωνα με τον "Ριζοσπάστη", οι τελευταίες του λέξεις, τις οποίες απεύθυνε σε καθολικό ιερέα που ήταν επιφορτισμένος να τον μεταλάβει, ήταν οι εξής:

"Η Γερμανία ζη και δεν πεθαίνει. Εύχομαι να ξαναγίνη μεγάλη για να μπορέσει να ξεπληρώση όσα υποφέρει σήμερον"

Ο εγκληματίας Σούμπερτ ήταν ίσως το πιο μισητό πρόσωπο για τους Κρητικούς. Η δράση του στην Κρήτη και την Μακεδονία συνδέθηκε με εκατοντάδες νεκρούς. Πολλοί πατριώτες στα χέρια του βασανίστηκαν και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν είχε γι’αυτόν καμιά σημασία. Πιάστηκε στην Θεσσαλονίκη από έναν χωροφύλακα μετά την Κατοχή, που τον γνώρισε. Ο Σούμπερτ είχε επιστρέψει στην Ελλάδα, άγνωστο το γιατί, και η παρατηρητικότητα του χωροφύλακα έστειλε ένα σκληρό εγκληματία πολέμου στην Ελληνική Δικαιοσύνη, να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του. Ο Φριτς Σούμπερτ δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Η απόφαση δημοσιεύτηκε στις 5 Αυγούστου 1947.

Εφημερίδα Ελευθερία 29-7-1947

Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
Δια τον Γερμανόν υπαξιωματικόν επιλοχίαν Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος
ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΟ ΕΙΔΙΚΟΝ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΩΝ ΠΟΛΕΜΟΥ
(συντακτικαί πράξεις 73 και 90/1945)
Συγκείμενον εκ των δικαστών Παπαγεωργίου Φιλλίπου, Γεν. Στρατ. Δικ. Συμβ. Α΄ Τάξεως, Προέδρου του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου, ως προέδρου, Οικονομοπούλου Σπυρίδωνος Αντ/ρχου Πυρ/κού και Βαζά Σπυρίδωνος Αντ/ρχου Πεζικού ως μελών, παρουσία του Βασ. Επιτρόπου Δημακοπούλου Γεωργίου Εφ. Στρατ. Δικ. Συμβ. Γ΄ Τάξεως, (αναπληρούντος τον κωλυόμενον τακτικόν Βασιλικόν Επίτροπον και του γραμματέως Κουταβά Γερασίμου Υπολοχαγού Στρατ. Δικ/σύνης (αναπληρούντος τον κωλυόμενον τακτικόν Γραμματέα).
Συνεδριάσαν δημοσία εν τω συμφώνως τω Νόμω (Συντακτ. Πράξις 90/45) ορισθέντι υπό του Υπουργού της Δικαιοσύνης δια της υπ’αριθ. 56889/27-8-1947 διαταγής αυτού ως καταστήματος συνεδριάσεων αυτού (μεγάλη αίθουσα του Εφετείου Αθηνών) εν Αθήναις σήμερον την 28η του μηνός Ιουλίου του χιλιοστού εννεακοσιοστού τεσσαρακοστού εβδόμου (1947) έτους, ημέραν Δευτέραν και ώραν 9ην π.μ. ίνα δικάση επί της υποθέσεως του εν προφυλακίσει τελούντος κατηγορουμένου, Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος, παραπεμφθέντος ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, δια των υπ. αριθμ. 1 και 16 (1946) βουλευμάτων του κατά το άρθ. 6 της Συντ. Πράξεως 73/1945 Συμβουλίου, όπως δικασθή δια τας εν τω διατακτικώ αυτών αναερομένας πράξεις φόνων, εμπρησμών, κλοπών, βιασμού, κ.λ.π. παρόντος, νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθέντος ως εμφαίνηται εκ των από 2ας Ιουλίου 1947, αποδεικτικών επιδόσεων δικογράφων και υπερασπιζομένου υπό των υπό του Προέδρου διορισθέντων αυτώ ως εξ επαγγέλματος συνηγόρων Δικηγόρων Φραγγή και Τσίμπου Δημητρίου επί τη απουσία των δε ομοίως των υπό του Προέδρου ως εξ επαγγέλματος διορισθέντων συμφώνως τη υπ. αριθμ.75/1945 Συντακτική Πράξει ως αύτη συνεπληρώθη δια της υπ. αριθμ. 90/1945 ομοίας ως και του Α.Ν.1080/46 ευρεθέντων παρόντων δικηγόρων Παπανικολάου Π. και Σεργοπούλου Γ. δηλωσάντων ότι θέλουσι υπερασπισθή τούτον, εκτελούντες πιστώς και ευσεινηδήτως το ανατεθέν αυτοίς έργον.

Ριζοσπάστης 30 Ιουλίου 1947

Του Βασ. Επιτρόπου λαβόντος τον λόγον και προτείναντος όπως διαταχθή υπό του Δικαστηρίου η ένωσις των δικογραφιών εφ’ων τα υπ’αριθμ. 1 και 16/1946 βουλεύματα του κατά το άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 73/1945 Συντακτικής Πράξεως Συμβουλίου.
Το δικαστήριον δέχεται την πρότασιν του Επιτρόπου και διατάσσει την ένωσιν των δικογραφιών, εφ’ων τα υπ. αριθμ. 1 και 16, 1945 βουλεύματα του κατά το άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 75/45 Συντακτ. Πράξεως Συμβουλίου.
Του Βασ. Επιτρόπου αναπτύξαντος εν συνόψει την κατηγορίαν.
Του Γραμματέως αναγνόντος κατ’εντολήν του Προέδρου, τα κατά άρθρον 6 της υπ. αριθμ. 73/45 Συντακτ. Πράξεως Συμβουλίου υπ. αριθμ. 1 και 16 βουλεύματα.
Εν συνεχεία του Βασ. Επιτρόπου εγχειρίσαντος τω Προέδρω κατάλογον των υπ’αυτού κλητευθέντων μαρτύρων κατηγορίας, και τω κατηγορουμένω γνωστοποιηθέντων.
Ο Πρόεδρος εξεφώνησε τον κατάλογον των υπό του Προέδρου κλητευθέντων μαρτύρων, εξ ων ευρέθησαν παρόντες οι 1) Δασκαλάκης Δημήτριος 2) Τριανταφυλλίδης Στέφανος 3) Βουρδάκης Γ. 4) Γαλιτσάνος Ιωάννης 5) Μάνος Μιχ., απόντες δε οι 1) Καραγεωργάκης Απόστ. 2) Δαριβιανάκης 3) Μανουσάκης 4) Χαλκιαδάκης και 5) Μαντζανά Ντίνα.
Ο Βασ. Επίτροπος επί τη απουσία των ως άνω μαρτύρων προέτεινε την πρόοδον της δίκης και την εν καιρώ ανάγνωσιν των ενόρκων καταθέσεων μη κλητευθέντων μηδέ γνωστοποιηθέντων μαρτύρων, ων η ανάγνωσις ήθελε κριθή αναγκαία. Της υπερασπίσεως συμφωνησάσης.
Το Δικαστήριον διασκεφθέν μυστικώς επί των εδρών του, εξέδωκε την επομένην απόφασίν του, δημοσία υπό του Προέδρου απαγγελθείσαν, έχουσαν ούτω :
Επειδή το Δικαστήριον δεν κρίνει προς πλήρη μόρφωσιν της πεποιθήσεώς του επί της προκειμένης υποθέσεως ουσιωδώς αναγκαίαν την επ’ακροατηρίω παράστασιν και εξέτασιν των απόντων μαρτύρων.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Διατάσσει την πρόοδον της δίκης και την εν καιρώ ανάγνωσιν των ενόρκων καταθέσεων των κατά την ανάκρισιν εξετασθέντων μαρτύρων, κλητευθέντων και μη ων ήθελε κρίνει αναγκαίαν την ανάγνωσιν.
Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο του παρόντος μάρτυρος της κατηγορίας
1)– Δασκαλάκη Δημ. Όστις επί τη δηλώσει του ότι είναι Χριστιανός Ορθόδοξος ορκισθείς επί του Ιερού Ευαγγελίου κατά τα άρθρα 85 της Στρατ. Νομοθεσίας και 121 και 391 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, κατέθεσε τα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερόμενα την ένορκον κατάθεσιν του μάρτυρος αναγνωσθείσαν εντολή του Προέδρου υπό του Γραμματέως.
Ενταύθα εμφανισθέντος του Δικηγόρου Τσίμπου Δ. δηλώσαντος ότι αποδέχεται τον εξ επαγγέλματος διορισμόν του ως συνηγόρου και παρίσταται του Προέδρου αποδεχθέντος την δήλωσιν ταύτην και απαλλάξαντος τον Παπανικολάου Παν.
Εις το σημείον τούτο οι συνήγοροι του κατηγορουμένου υπέβαλλαν τω Προέδρω κατάλογον μαρτύρων υπερασπίσεως προς κλήτευσιν.
Του Βασ. Επιτρόπου λαβόντος τον λόγον και προτείναντος την αποδοχήν της αιτήσεως της υπερασπίσεως και την κλήτευσιν των αυτής προταθέντων μαρτύρων.
Το δικαστήριον διασκεφθέν μυστικώς επί των εδρών του, δι αποφάσεώς του παμψηφεί ληφθείσης και παραχρήμα υπό του Προέδρου δημοσία απαγγελθείσης εξέδωκε την επομένην απόφασίν του.
Επειδή το Δικαστήριον κρίνει νόμιμον την περί κλητεύσεως μαρτύρων υπερασπίσεως αίτησιν, της υπερασπίσεως

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Δέχεται την πρότασιν της υπερασπίσεως και διατάσσει την κλήτευσιν των υπ’αυτής προταθέντων μαρτύρων 1) Χαρ. Δελημπασάκη 2) Γεωργίου Καρέλη 3) Γεωργίου Μαραβελάκη 4) Στυλιανού Καραπατάκη 5) Μιχαήλ Παναγιωτάκη 6) Σταύρου Συντιχάκη και 7) Αντωνίου Δαριβιανάκη μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο τους παρόντας μάρτυρας κατηγορίας Τριανταφυλλίδην Στέφανον, Βουρδάκη Κων/νον, Γαλιτσάνον Ιωάννην, Μάνον Μιχαήλ και Μανουσάκη Εμμανουήλ, οίτινες επί τη δηλώσει των ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, ορκισθέντες επί του Ιερού Ευαγγελίου κατά το άρθρον 85 της Σ.Η. Νομοθ. 121 και 391 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, εξετασθέντες δε κατά τον νόμον κατέθεσαν όσα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναγράφονται.

Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο την υπό του Γραμματέως ανάγνωσιν κατά διαταγήν του Προέδρου και κατόπιν αποφάσεως του Δικαστηρίου των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας 1) Καστρινογιάννη Αριστ., 2) Βασιλικής χήρας Μάντακα, 3) Παπαχαραλάμπου Τσουγκράκη του Ευαγγέλου, 4) Κων/νου Ευσταθίου Δαμουλάκη, 5) Κοτσίφη Γεωργίου του Νικολάου, 6) Γεωργίου Βασιλείου Βεριβάκη, 7) Στρατιδάκη Νικολάου του Αναγνώστου, 8) Ψυλάκη Ανδρέου, 9) Γεωργίου Μανούσου Μανουσέλη, 10) Ανδρουλάκη Εμμ. του Ιωάννου, 11) Μαραγκάκη Μιχ. του Ιωάννου, 12) Κρομυδάκη Μιχ. του Ιωάν. 13) Κοκκίνη Εμμ. του Νικ., 14) Παγκάλου Γεωργίου του Πέτρου, 15) Ξυδάκη Αντωνίου του Βασιλείου, 16) Ξενικάκη Βασιλείου του Βασίλ., 17) Βασιλάκη Χαραλάμπους του Γεωργίου, 18) Αστρινάκη Βασιλείου του Γεωργίου, 19) Παπαγεωργίου Συφακάκη, 20) Ψυχουντάκη Ιωάννου του Πέτρου, 21) Γύπαρη Ανδρ. του Μάρκου, 22) Μακράκη Ιπποκράτους του Ιωάννου.

Το Δικαστήριον μη υπαρχόντων ετέρων μαρτύρων κατηγορίας, ηκροάσατο των παρόντων μαρτύρων της υπερασπίσεως 1) Καραπατάκη Στυλιανού του Γεωργίου, 2) Παναγιωτάκη Μιχαήλ του Ανδρέου, 3) Μαραβελάκη Γεωργίου του Ιωάννου, 4) Συντιχάκη Μιχαήλ, 5) Δεληπασάκη Χαριλάου του Αντωνίου, οίτινες επί τη δηλώσει των ότι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι και ότι έχουσι καταδικασθή άπαντες επί κακουργήματι κατά το άρθρον 122 της Κοιν. Ποιν. Δικονομίας, ανωμοτί εξετασθέντες κατά Νόμον κατέθεσαν όσα εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναγράφονται.
Εις το σημείον τούτο ο κατηγορούμενος δια των συνηγόρων του αιτησάμενος την άδειαν του Δικαστηρίου, εκφράζει παράπονα ήτοι: 1) ότι δεν διωρίσθη αυτώ συνήγορος Γερμανός Δικηγόρος και 2) ότι δεν εκλητεύθησαν ως μάρτυρες υπερασπίσεως ανώτεροι Γερμανοί Αξιωματικοί, υπό τας αμέσους διαταγάς των οποίων υπηρέτησε και αιτείται την αναβολήν της δίκης δι’υστέραν δικάσιμον, επί τω τέλει όπως κατά ταύτην παραστή προς υπεράσπισίν του Γερμανός Δικηγόρος όστις ήθελε διορισθή αυτώ ως συνήγορος, υπό της Κυβερνήσεώς του επί τη αιτήσει του ην ήδη υπέβαλε αυτή (Γερμανική Κυβερνήσει) και όπως κληθούν και εξετασθούν επ’ακροατηρίω οι Ανώτεροι Γερμανοί Αξιωματικοί, υπό τας αμέσους διαταγάς των οποίων υπηρέτησεν, ήδη κρατούμενοι εις τα διάφορα στρατόπεδα συγκεντρώσεως αιχμαλώτων, Άγγλων και Αμερικανών, εν αδυναμία δε όπως προσέλθουν ούτοι επ’ακροατηρίω ληφθώσι κατά παραγγελίαν αι καταθέσεις αυτών.
Του Βασ. Επιτρόπου αντικρούσαντος τους ισχυρισμούς του κατηγορουμένου και προτείναντος την απόρριψιν της περί αναβολής αιτήσεως τούτου.
Του Δικαστηρίου επιφυλαχθέντος να εκδώση την επί της αιτήσεως ταύτης απόφασίν του εν καιρώ.

Ο Σούμπερτ στο εδώλιο με επτά εκτελεστικά του όργανα
Μεθ’ό το Δικαστήριον ηκροάσατο των υπό του Επιτρόπου προταθέντων μαρτύρων των παρουσιασθέντων κατά την διάρκειαν της δίκης Χαλκιαδάκη Αλέξανδρου εκ Κρήτης και Σταμπουλίδη Αθανασίου εκ Ν. Μαλγάρων Μακεδονίας.
Ακροασαμένου του Γραμματέως μετ’απόφασιν του Δικαστηρίου και κατ’εντολήν του Προέδρου, αναγνόντος τας ενόρκους καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας 1) Κομματοπούλου Λαζάρου, 2) Γιάννογλου Σταύρου, 3) Φαναριώτου Νικ., 4) Χατζηκωνσταντίνου Ανέστη, 5) Δαμασκηνής θυγατρός Κων/νου Καζάκη και 6) Πασχαλίδη Λεωνίδου, ως και τας μαρτυρικάς καταθέσεις των εν τοις πρακτικοίς της δίκης Μύλλερ, Μπρόγερ των μαρτύρων 1) Ταμιολάκη Ευαγγ. 2) Δρύμη Ευαγ. 3) Νικολακάκη Πέτρου, 4) Πολυχρονάκη Κων/νου, 5) Μητσοτάκη Κων/νου, 6) Πίκουλα Νικολάου και 7) Πλεύρη Ματθαίου ως και την απολογίαν του κατηγορουμένου Μπρόγερ.
Εις το σημείον τούτο ο Πρόεδρος απήγγειλε δημοσία την υπό του Δικαστηρίου παμψηφεί ληφθείσαν απόφασιν επί της περί αναβολής της δίκης αιτήσεως του κατηγορουμένου έχουσαν ούτω :
Επειδή το Δικαστήριον προς πλήρη μόρφωσιν της πεποιθήσεώς του επί της προκειμένης υποθέσεως, δεν κρίνει λυσιτελήν κλήτευσιν και εξέτασιν των προτεινομένων μαρτύρων της υπερασπίσεως.
Επειδή το Δικαστήριον κατά την κρίσιν του εξεπλήρωσε τον Νόμον, διορίσαν τω κατηγορουμένω δύο εξ επαγγέλματος συνηγόρους επί τη δηλώσει του ότι δεν έχει τοιούτους
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Απορρίπτει ως αβάσιμον την περί αναβολής αίτησιν του κατηγορουμένου.
Του κατηγορουμένου αρνηθέντος μεν κατ’αρχάς να απολογηθή δια τους εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερομένους λόγους, δεχθέντος όμως και απαντήσαντος εις τας υπό του Προέδρου υποβληθείσας αυτώ ερωτήσεις ως εν τοις πρακτικοίς της παρούσης εκτίθεται.
Του Βασ. Επιτρόπου προτείναντος την ενοχήν του κατηγορουμένου, ως εν τοις πρακτικοίς.
Των συνηγόρων του κατηγορουμένου λαβόντων αλληλοδιαδόχως τον λόγον και αιτησαμένων την επιείκιαν του Δικαστηρίου δια τους εν τοις πρακτικοίς της παρούσης αναφερομένους λόγους.
Ο κατηγορούμενος ερωτηθείς εάν έχει άλλο τι να προσθέση προς υπεράσπισίν του προσέθεσεν τα εν τοις πρακτικοίς αναγραφόμενα.

Μεθ’ό του Προέδρου κηρύξαντος περαιωμένην την συζήτησιν, το Δικαστήριον απεσύρθη εις το επί τούτω δωμάτιον των διασκέψεων το ένθα εν απουσία του Βασ. Επιτρόπου διεσκέφθη και εξέδωσε την επομένην απόφασίν του ην επανελθόντος του Δικαστηρίου εις την αίθουσαν των συνεδριάσεών του, εν απουσία του κατηγορουμένου, ο Πρόεδρος απήγγειλε δημοσία και έχουσα ούτω:

Ι) Επειδή Διεθνείς κανόνες οίοι διελαμβάνονται εν τη συμβάσει της Χάγης, εκδηλούντες την κοινήν συνείδισιν της πεπολιτισμένης ανθρωπότητος καθώρισαν περιοριστικά τινά όρια εις τον τρόπον διεξαγωγής του πολέμου, και ειδικώτερον εις την συμπεριφοράν των εμπολέμων έναντι των αμάχων πληθυσμών.
Ούτω εν τη εισαγωγή της συμβάσεως ταύτης ορίζεται ότι εις τας περιπτώσεις αίτινες δεν καθωρίσθησαν δια διεθνών συμβάσεων οι πληθυσμοί μένουσιν υπό την προστασίαν και το Κράτος των αρχών του Διεθνούς Δικαίου, οίαι αύται πηγάζουσιν εκ των Διεθνών εθίμων, των νόμων της φιλανθρωπίας και των απαιτήσεων της δημοσίας συνειδήσεως. Εις δε το άρθρον 48 του Κανονισμού αυτής ρητώς διαλαμβάνητε ότι η ζωή των ατόμων και της ιδιοκτησίας αυτών είναι σεβαστή.
Και δεν καθωρίσθησαν μεν δια των Διεθνών συμβάσεων κυρώσεις των παραβάσεων τούτων ώστε βάσει τούτων να λογοδοτώσι οι παραβαίνοντες τους κανόνας διεξαγωγής του πολέμου, παρέπεται όμως ότι εφ’όσον υπό της Διεθνούς συνειδήσεως ούτω εκδηλωθείσης, απεδοκιμάσθησαν αι τοιαύται πράξεις, δεν υφίσταται εκ των Δικαστηρίων των καθ’έκαστον Κρατών, εάν και εφ’όσον παραβαίνοντες τους διεθνείς τούτους κανόνας παρεβίασαν και τους Ποινικούς Νόμους των Κρατών τούτων.
Και η από 13 Ιανουαρίου 1942 διακήρυξις των Ηνωμένων Εθνών ορίζουσα ότι οι παραβάται των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου θέλουσι τιμωρηθή εκ μέρους της οργανωμένης διακαιοσύνης των πεπολιτισμένων Εθνών, αποτελεί μίαν εκδήλωσιν της Διεθνούς συνειδήσεως, και απαρτίζει κανόνα δικονομικού τουλάχιστον περιεχομένου ως προς την αρμοδιότητα του Δικαστηρίου εκάστου των υπό του Άξονος καταληφθέντων κρατών.
Κατά ταύτα, εφ’όσον ο κατηγορούμενος Φριτς Σούμπερτ κατηγορείται δια πράξεις τελεσθείσας εντός της Ελληνικής Επικρατείας κατά την διάρκειαν του Πολέμου 1939-1945, καθ’όν χρόνον υπηρέτει ως υπαξιωματικός εις τον Γερμανικόν Στρατόν, και χαρακτηριζομένας ως εγκλήματα πολέμου, νομίμως και εν αρμονία προς τους Διεθνείς Κανόνας ήχθη ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων, βάσει του άρθρου 1 της Ποιν. Δικονομίας, αρμοδίως δε εισάγεται εις το Δικαστήριον τούτο βάσει της υπ’αριθμ. 73/45 Συντακτικής πράξεως.
Επειδή εκ των καταθέσεων των επ’ακροατηρίω εξετασθέντων μαρτύρων, των ενόρκων καταθέσεων των εν τη προδικασία ληφθεισών και ήδη αναγνωσθεισών των επίσης αναγνωσθέντων πρακτικών της υπ. αριθμ. 3/1945 αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου περί των συγκατηγορουμένων Μπρόγερ-Μύλλερ κ.λ.π. επισήμων εγγράφων και της απολογίας του κατηγορουμένου τούτου Φριτς Σούμπερτ κατά την κρίσιν του Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής περιστατικά.
Βεβαίως και μετά την κατάληψιν της χώρας υπό του εχθρού δεν εμειώθη η εθνική συνείδησις των Ελλήνων, ουδέ ο πόθος αυτών δια την ελευθερίαν. Ο εχθρός εν τη προσπαθεία αυτού όπως κάμψη την εθνικήν αντίστασιν εχρησιμοποίησε μέσα ανηλεή και απάνθρωπα, ενέχοντα πλήρη περιφρόνησιν προς τα ανθρώπινα αισθήματα και προς τας απαιτήσεις της δημοσίας διεθνούς συνειδήσεως.
Εν τη εκδηλώσει των μέσων τούτων εχρησιμοποιήθη παρά της Γερμανικής Διοικήσεως και ο παρών κατηγορούμενος, όστις διέπραξε τα επόμενα.

Ριζοσπάστης 6 Αυγούστου 1947

Α. ΕΝ ΚΡΗΤΗ
1.Την 27ην Αυγούστου 1941 εις το χωρίον Όρος της Ρεθύμνης συνέλαβε τον Παντελήν Παπαδάκην υπό το πρόσχημα ότι αποκρύπτει ούτος Άγγλους, τον εκακοποίησε θανασίμως και εκ τούτου απεβίωσεν ούτος την επομένην.
2.Τον Ιούνιον του 1942 εις το χωρίον Δραπέτι Μονοφατσίου συνέλαβε τον Ιωάννην Μανουσάκην, Δημοδιδάσκαλον Στόλων Μονοφατσίου και αφού τον εκακοποίησε τον ωδήγησε εις Ηράκλειον και την επομένην της συλλήψεως τον εφόνευσε εν θέσει Ξηρόκαμπος Ηρακλείου.
3.Την 2αν Ιουνίου 1942 εις την περιφέρειαν του χωριού Ασή Γωνιά συνέλαβε και εφόνευσε τον Μάρκον Γύπαρην ως υποθάλποντα Άγγλους
4.Την 14ην Ιουνίου 1942 εν Στόλοις, συνέλαβε και εφόνευσε τον Εμμ. Μακράκην ως κατέχοντα όπλα.
5.Την 30ην Ιουνίου 1942 εις Καπετανιανά Μονοφατσίου συνέλαβε τον Μύρωνα Μαυρουδή και τον εφόνευσε την επομένην επί τη αυτή αιτία.
6.Την 26ην Ιουνίου 1942 εις το χωρίον Αυγενική εξετέλεσε τον εκ Κρουσώνος Αστρεινόν Γ. Τζιράκην και κατά την αυτήν ημέραν εις τον αυτόν τόπον τους εκ Κρουσώνος Ιωάννην Ξυλούρην, Μιχαήλ Λυδάκην Ελευθέριον Μιχ. Λυδάκην, λόγω του ότι ήσαν συγγενείς ανταρτών. Υποχρέωσε τους ιδίους να ανασκάψωσι τον τάφον των, και προ της ελτελέσεως τους εκακοποίησε.
7.Την 16ην Ιουλίου 1942 εν Αγίω Σύλλα συνέλαβε τον Ε. Καραγιωργάκην εκ του χωρίου Μετόχι και τον εβασάνισε ως και άλλους κατοίκους του χωρίου, έκαυσε οικίας αυτών, ζητών να παραδώσωσι όπλα. Ακολούθως τον συλληφθέντα, τη εντολή του εφόνευσαν δύο Ιταλοί εκ των στρατιωτών του απειληθέντες ότι θα εξετελούντο και ούτοι. Εκ των πυρποληθεισών επτά οικιών αναφέρονται συγκεκριμένως αι οικίαι Κωνστ. Κτιστάκη και Ν. Στρατουδάκη.
8.Την 20ην Αυγούστου 1943 επέδραμε εις το χωρίον Ροδάκινον και επυρπόλησε 12 οικίας των : Μανούσου Κοτσύφη, Αικατερίνης χήρας Δημητρακάκη, Μαρίας χήρας Μαμαλάκη, Γεωργίου Σταυριανουδάκη, Ιωσήφ Ανδρουλιδάκη, Μαρίας χήρας Σφηνιά, Εμμ. Γιαννά, Ιωάννου Χομπίτη, Χρυσούλας χήρας Γαλάνη, Ευαγγέλου Αντωνουσάκη, Γεωργίου Γιαννουδάκη, Γεωργίου Φρονιμάκη. Μη ευρών δε άλλους εκ των κατοίκων, πλην των γυναικών και γερόντων εξετέλεσε τους 1) Χρήστον Λουκογιάννην ετών 70 2) Νικόλαον Λουκογιάννην 3) Σταύρον Φρόνιμον ετών 83 και 4) έκαυσε ζώσα την Σμαράγδω Καπετανάκη.
9.Την 25ην Σεπτεμβρίου 1943 εξετέλεσε εις την περιφέρειαν Κρουσώνος τους εν τοις φυλακαίς Ηρακλείου κρατουμένους και εκείθεν παραληφθέντας 1) Κωνσταντίνον Ν. Γιανναδάκην και 2) Φίλιππον Γ. Μαρκαντωνάκην, κατοίκους Κρουσώνος, επίσης και τον δικηγόρον Ιωάννην Βασιλάκην.
10.Την 14ην Αυγούστου 1943 εις Παλαιά Ρούματα εφόνευσε τους Νικ. και Ηλίαν Μπομπολάκην επί τω ότι ηκροώντο ραδιοφώνου κρυφίως λειτουργούντος.
11.την 13ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Βουκολιές, κατόπιν βασανιστηρίων εφόνευσε τον Μιχ. Χριστοδουλάκην, ως αποκρύπτοντα όπλα.
12.Την 23ην Αυγούστου 1943 εις το χωρίον Εμπρόσνερον εφόνευσε τους Γεώργιον Θυμάκην, Αντώνιον Θυμάκην και Ψαρουδάκην εκ Σφακίων, ους παρέλαβε εκ των φυλακών Χανίων, όπερ εκρατούντο ούτοι ως υπόδικοι δια φόνον Ελλήνων.
Τας ανωτέρω υπό στοιχεία 1-12 πράξεις εξετέλεσεν ο κατηγορούμενος υπαξιωματικός μεθ’ομάδος στρατιωτών εκάστοτε, καθ’όν χρόνον κατ’εντολήν προϊσταμένου του, ενήργει ερεύνας προς ανακάλυψιν κατεχομένων όπλων.Δια την εκτέλεσιν των πράξεων τούτων ο κατηγορούμενος δεν είχε λάβει εντολάς, αλλ’ενήργησεν εξ’ιδίας πρωτοβουλίας, εν τω πλαισίω δε των γενικών κατευθύνσεων των εν Κρήτη Γερμανικών Αρχών, της περιφρονήσεως δηλονότι προς την ζωήν των κατοίκων και της χρήσεως οιουδήποτε μέσου προς επίτευξιν των σκοπών των. Από του Οκτωβρίου 1943 ο κατηγορούμενος έλαβε παρά του Διοικητού του Φρουρίου Κρήτης εξουσιοδότησιν όπως, επί κεφαλής ειδικού στρατιωτικού τμήματος, ενεργήση κατ’ιδίαν πρωτοβουλίαν και ιδίαν κρίσιν, περί την χρήσιν των μέσων, δια την καταδίωξιν ανταρτών και ανακάλυψιν κατεχομένων όπλων. Εν τη αποστολή ταύτη και εν τω ως άνω πλαισίω πάντοτε των Γερμανικών κατευθύνσεων, ο κατηγορούμενος μετά του τμήματός του προέβη εις τας επομένας πράξεις.
13.Την 6ην Οκτωβρίου 1943 επέδραμε μετά 32 ανδρών εις το χωρίον Καλή Συκιά προς ανεύρεσιν όπλων, συνέλαβε 12 γυναίκες τας Ελένην χήραν Εμμ. Νικητάκην, Μαρίαν θυγατέρα Εμμ. Νικητάκην, Μαλαματένιαν σύζυγον Εμμ. Πετράκη, Ευαγγελία συζ. Ευστρατίου Γριντάκη, Φωτεινήν συζ. Ευθ. Δαμουλάκη Σταυρωτήν χήραν Ιωάννου Ζουμπεράκη, Μαρίαν συζ. Μάρκου Γριντάκη, Αργυρώ Κωνσταν. Κωστάκη, Ζαμβίαν συζ. Γεωργίου Γιαννουδάκη ή Χαϊδεμένου, Στυλιανή συζ. Γεωργίου Καλαφάτη, Ευαγγελίαν συζ. Ανδρέου Φρονιμάκη και Ευαγγελίαν συζ. Ευστρατίου Σταυγιανουδάκη, τας οποίας ετυφέκισε και κατόπιν έρριψε εις την πυράν των φλεγομένων οικιών ας ενέπρησεν. Επίσης εφόνευσε τους Βαρδήν Ε. Νικητάκην Ευάγγελον Δαμουλάκην Ιωάν. Δρανδάκην, Παναγιώτην Κουμεντάκην και Σταμάτιον Κατσιβελάκην. Ενέπρησε δέκα οικίας και ελεηλάτησε πολλάς οικίας του χωρίου.
14.Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εν Κρητσά Μεραμβέλου εφόνευσε τον Ε. Τζανάκην και Ι. Κουτουλάκην επί τω ότι είχον όπλα. Εκακοποίησε πολλούς κατοίκους και ελεηλάτησε πολλάς οικίας.
15.Την 12ην Οκτωβρίου 1943 μετ’άλλων 40 υπ’αυτόν προσώπων μετέβη εις Καλλικράτην όπου εφόνευσε όσους άνδρας εύρεν εν τω χωρίω, ως και ένδεκα γυναίκας, εν συνόλω 28 άτομα, επί τω ότι είχον διέλθει εκ του χωρίου αντάρται και δεν κατηγγέλθη τούτο εις την Γερμανικήν Αρχήν, ούτοι είναι οι κάτωθι : 1) Μανούσος Μανουσέλης, 2) Ευστράτιος Μανουσέλης, 3) Γεώργιος Μανουσέλης, 4) Εμμ. Γ. Μανουσέλης, 5) Μανούσος Μ. Βουγιούκαλος, 6) Εμμ. Γ. Βουγιούκαλος, 7) Αλέξανδρος Γ. Βουγιούκαλος, 8) Εμμαν. Γ. Βουγιούκαλος, 9) Ευστράτιος Μ. Χαιρέτης, 10) Νικόλαος Εμμ. Χαιρέτης, 11) Σπυρίδων Χρήστου Χαιρέτης, 12) Παύλος Εμμ. Πολάκης, 13) Εμμ. Κωνσταντουδάκης, 14) Γεώργιος Καντήρος, 15) Μάρκος Μαρκουλάκης, 16) Ρούσος Γανταδάκης, 17) Μανούσος Μανουσέλης, 18) Ευαγγελία Τζιβολεδάκη, 19) Αθηνά χήρα Νικηφόρου, 21) Μαρία συζ. Ιωάννου Γανταδάκη, 22) Ξανθίππη Ιωάννου Καντήρου, 23) Φανή χήρα Κουργιελάκη, 24) Ιωάννης Σταύρου Λυκάκης, 25) Μαρία χήρα Κουργιελάκη, 26) Ιωάννης Ευστρατίου Σηφοστρατουδάκης, 27) Ελένη χήρα Μανούσου Πολάκη και 28) Ζαμπία συζ. Ιωσήφ Παπαδόσηφου. Ενέπρησε 81 οικίας του χωρίου και ελεηλάτησε κατά το πλείστον τούτο.
16.Την ιδίαν ημέραν και κατά συνέχειαν επέδραμεν εις το χωρίον Καλοί Λάκκοι, όπερ ευρών έρημον κατοίκων ελεηλάτησε.
17.Εν συνεχεία δε μετέβη εις το χωρίον Μουρί όπου δια βασανιστηρίων εφόνευσε τους 1) Γ. Παπαδάκην, 2) Σπυρ. Ξυλλάκην, 3) Ε. Καβρουδάκην, 4) Γ. Μπρίλον και 5) Τσιρικάκην εξ ων τον τελευταίον ετύφλωσε προηγουμένως.
18.Τον Οκτώβριον 1943 εις Γεφυράκι Κρουσώνος εφόνευσε τον Γεώργιον Γρηγοράκην εις αντίποινα πράξεων κατά των οργάνων του.
Δια τας λοιπάς πράξεις του εγκλητηρίου, τας φερομένας ως τελεσθείσας εν Κρήτη, δεν προέκυψαν επαρκή στοιχεία ενοχής του κατηγορουμένου Φριτς Σούμπερτ.
Ειδικώτερον δεν προέκυψαν τοιαύτα στοιχεία ενοχής του κατηγορουμένου δια τους φόνους 1) Γ. Καλησπεράκη, Ε. Φεουδάκη, Εμμανουήλ Παπαδάκη και ετέρων αγνώστων, τελεσθέντας τον Σεπτέμβριον 1943, εν περιφερεία Κρουσώνος 2) Λυκάκη, καταγομένου εξ Ασκύφου, τελεσθέντα εν Επισκοπή τον Οκτώβριον 1943, 3) Δημοδιδασκάλου Μάντακα και δύο αδελφών Μανουσάκη, κρεοπωλών, τελεσθέντας εν Χανίοις τον Οκτώβριον 1943, 4) Γ. Παπαδάκη, Μ. Τσαμάντουρα, Μ. Σπανάκη και δύο αδελφών Πυθαρούλη τελεσθέντας την 5ην Νοεμβρίου 1943 εν Τζερμιάδον, 5) Γεωργίου Γιαννακάκη και Αποστόλου Θωμαδάκη εν Μελιδοχωρίω την 27ην Οκτωβρίου 1943, 6) Δημ. Χανιωτάκη την 28η Δεκεμβρίου 1943 εν Δούλι, 7) των Φ. Μαρουπάκη, Ν. Γριλάκη και Κ. Γριλάκη την 3ην Οκτωβρίου 1943 εν Αλικάμπω και 6) του Μιχάλη Γιανναδάκη την 16ην Δεκεμβρίου 1943 εν Βούβες Κισσάμου.

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΟΥΜΠΕΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΥΛΙΚΟΙ. ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΝΑΖΙ ΠΟΥ ΑΙΜΑΤΟΚΥΛΗΣΑΝ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Β. ΕΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Κατά το 1944 ο κατηγορούμενος Σούμπερτ εμφανίζεται εν Μακεδονία επί κεφαλής του ιδίου τμήματος, ενεργών με την έγκρισιν μεν των προϊσταμένων Γερμανικών Αρχών, με απόλυτον όμως πρωτοβουλίαν και με την ιδίαν πάντοτε κατεύθυνσιν της χρήσεως των απανθρώπων μέσων, ούτω :
1.Την 9ην Μαρτίου 1944 εις το χωρίον Ασβεσταριό περιφερείας Γιαννιτσών εφόνευσε τρία άτομα 1) Ι. Καρζάμην 2) Σάββαν Ευφραιμίδην και 3) Χατζατούρ Σεχριάν
2.Την 23ην Μαρτίου 1944 εις το Ελευθεροχώρι εφόνευσε δέκα εξ (16) άτομα, ήτοι : 1) Χαμαλίδην Κων/νον 2) Καλτσίδην Γ. 3) Χατζηβασιλειάδην Ιωσήφ 4) Χατζηβασιλειάδην Μιλτιάδην 5) Χαμαλίδην Βενιζ. 6) Σεβαστιάδου Αγλαΐαν 7) Σεβαστιάδου Βαρβάραν, 8) Χαμαλίδη Παρθέναν 9) Κλυσείδη Δέσποιναν 10) Κουσίδου Αναστασίαν 11) Καλσίδου Αναστασίαν 12) Σεμερτζίδου Δέσποιναν 13) Καπακίδου Εύχαριν 14) Καπακίδην Γεώργιον 15) Στοφορίδου Χαρίκλειαν και 16) Αγαθαγγελίδην Σάββαν, επί τω προσχήματι ότι ήσαν κομμουνισταί β. Ενέπρησε πολλάς οικίας του χωριού.
3.Την 26ην Ιουλίου 1944 εις το Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και Ν. Μάλγαρα εφόνευσε 16 άτομα ήτοι τους 1) Τάκην Κων. Μανού 2) Ιωάν. Λεχριδάν 3) Σκούρου Φανήν 4) Πολυχρόνην Σαρακίσην 5) Δημήτριον Περιστέρην 6) Διονύσιον Γιώτην 7) Γεώργιον Χατζηαντωνίου 8) Ιωάννην Μουτζέλην 9) Παναγιώτην Μαγκαρήν 10) Νικόλαον Πέτρου Μπλάτσον 11) Νικόλαον Γράμμον 12) Αριστείδην Σακελλαρόπουλον 13) Γρηγόριον Τσολάκην 14) Γεώργιον Σαλαμαχίτην και ετέρους δύο αγνώστου ταυτότητος. α. ελεηλάτησε πλείστας οικίας του χωρίου και απεκόμισε όσα ηδύνατο περιουσιακά αγαθά
1.Την 26ην Αυγούστου 1944 εις το χωρίον Στάθη εφόνευσε 4 άτομα 1) Κ. Παναγιωτίδην 2) Λάζαρον Κελεσίδην 3) Λ. Καραγιάννην και 4) Κ. Σμέλκον
2.Την 30 ιδίου μηνός εις το χωρίον Κάρπη εφόνευσε δύο άτομα τον Γ. Μπουζίνην και Ι. Τσάρτσον, ενέπρησε 150 οικίας και ελεηλάτησε απάσας τας οικίας και αφήρεσε 150 μικρά και 17 μεγάλα ζώα
3.Την 31 ιδίου μηνός Αυγούστου εις Γοργόπην εφόνευσε 12 άτομα τους: 1) Γρηγοριάδην Δημ. 2) Καπαγερίδην Χαρίλαον 3) Τζερίδην Σωτήριον 4) Τζερίδην Ιωάννην 5) Μακρήν Παναγιώτην 6) Ηλ. Λάζαρον 7) Αντωνίου Κων/νον 8) Φωτεινόν Αρχοντήν 9) Φωτεινόν Αριστοτ. 10) Κοροβίνην Όθωνα 11) Γκραλάτον Ευστράτιον 12) Ευταξίαν Κων. διότι είχον συγγενείς υπηρετούντας εις την Εθνικήν αντίστασιν
4.Την 2 Σεπτεμβρίου 1944 εις το χωρίον Χορτιάτη Θεσσαλονίκης κατόπιν επιθέσεως ανταρτών κατά γερμανικού αυτοκινήτου και αιχμαλωσίας επιβαίνοντος Γερμανού, εις αντίποινα συνέλαβον όσους εκ των κατοίκων δεν ηδυνήθησαν να φύγωσι επί τη προσεγγίσει του, ενέκλεισε τους πλείστους εις δύο οικοδομήματα εις τα οποία έθεσε πυρ, ούτω δε εφόνευσε 145 άτομα τα εξής : 1) Αγγελινούδην Κων/νον του Ελευθερ. 2) Αγγελινούδην Αθαν. του Αγγέλου 3) Γεωργανούδην Απόστολον του Χρήστου 4) Γιαννούδην Βασίλ. του Κων/νου 5) Γεωργανούδην Νικόλ. του Αποστόλου 6) Γιαννούδη Μαρία του Βασιλείου 7) Γιαννούδη Κων/νο του Βασιλ. 8) Γερομανώλη Σωτ. του Παναγιώτου, ετών 71 9) Γιαννακούσην Βάιον του Βασιλείου, ετών 72, 10) Κατσίκαν Γεώργιον του Δήμου 11) Κουβέρη Σοφίαν του Αντωνίου 12) Κουβέρη Κατίνα του Χρήστου 13) Καρωνίκη Θεοδώρα του Γεωργίου 14) Κιρκιμτζή Ευάγγελον του Βασ. 15) Κυρίμη Ευγενίαν του Γεωργ. 16) Κοκκανίδου Τασούλαν του Ιωάννου ετών 8, 17) Λασκαρίδην Δημ. του Χρήστου ετών ενός (1), 18) Λασκαρίδου Πουλχερίαν του Χρήστου 19) Μάλακα Χρυσάνθη του Βασιλείου ετών 61, 20) Βάιον Νταμπούδην του Ιωάννου 21) Μανακούδη Χαρίκλειαν του Προδρόμου 22) Σιγκούδη Μαρίαν του Νικ. ετών 64, 23) Σπάραγκαν Γεώργιον του Χριστοδούλου 24) Σητούδην Αθανασ. του Αγγέλου 25) Σερβάνην Αλέξανδρον του Χρήστου ετών 68 26) Σερβάνην Ευρυδίκην του Χρήστου 27) Χατζούδη Κυριακή του Αγγέλου ετών 65, 28) Αγγελινούδην Αθαν. του Βαίου ετών ενός (1), 29) Γιαννούδην Παν. του Ευαγγ. Ετών 4, 30) Γιαννούδην Δηνώρα του Ευαγγ. ετών 58, 31) Κυριακίδην Κων. του Δημ. 32) Τσακαλή Μαρία του Αποστόλου 33) Τσοχάλογλου Αριστ. του Θεολόγου ετών 69, 34) Κοκαλούδη Γεωργία του Χαραλάμπους 35) Ριτσούδη Αναστ. του Αθανασίου 36) Σιμώνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 37) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου 38) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου 39) Σουλτάνα Καραθανασίου του Αθαν. ετών 70, 40) Σοφία Αγγελινούδη του Παν. 41) Ευαγγελία Βαίου Αγγελινούδη 42) Αθανάσιον Αγγελινούδην του Παν. ετών 3, 43) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Χρήστου ετών 9, 44) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Βασιλείου 45) Μαρίκα Γκουραμάνη του Βασιλ. ετών 10, 46) Στέλλα Γκουραμάνη του Βασ. ετών 9, 47) Ειρήνη Γκουραμάνη του Βασιλείου ετών 3, 48) Ευαγ. Γκουραμάνη του Παύλου 49) Όλγα Γκουραμάνη του Παύλου 50) Άγγελον Γκουραμάνη του Αναστασίου 51) Ιφιγένεια Γκουραμάνη του Στεφάνου 52) Ευτυχίαν Γκουραμάνη του Στεφάνου 53) Αντιγόνη Γκουραμάνη του Στεφάνου 54) Μαρίκα Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 10, 55) Αναστάσιον Γκουραμάνην του Στεφάνου ετών 5, 56) Ελένη Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 5, 57) Μαρία Γκουραμάνη του Αναστασίου 58) Ελένη Γκουραμάνη του Αγγέλου 59) Μαίρη Γκουραμάνη του Αγγέλου ετών 6, 60) Βασιλική Γκουραμάνη του Θεοφάνους 61) Μαρίκα Γκουραμάνη του Θεοφάνους 62) Ευτυχία Γκουραμάνη του Θεοφάνους 63) Θεοδώρα Γλαρούδη του Ιωάννου 64) Ευαγγ. Γιαννούλη του Αθανασ. 65) Μηλίτσα Δρακούδη του Φωτίου μηνών 3, 66) Φωτεινή Δήμου του Νικ. 67) Χρυσούλα Δράκου του Δημ. 68) Αναστασία Δρακούδη του Φωτίου 69) Αγλαΐα Ευγενούδη του Γεωργίου ετών 59, 70) Αναστασία Σέκα του Κων/νου 71) Αικατερίνη Καδούδη του Χρήστου 72) Ευαγγελίαν Κουκουνάρη του Ζαχαρίου 73) Αννούλα Κουκαρούδη του Αντωνίου 74) Στυλιανή Κουπαράνη του Γεωργίου ετών 70, 75) Άννα Κουπαράνη του Γεωργ. 76) Γεώργιον Κουπαράνην του Αντωνίου ετών 2, 77) Ελένη Κουβέρη του Παναγιώτου ετών 75, 78) Τερψιχόρη Λασκαρίδου του Γεωργ. 79) Ευαγγελίαν Λασκαρίδου του Αντωνίου 80) Χριστοδούλα Λασκαρίδου του Αντωνίου ετών 2, 81) Ελένη Λασκαρίδου του Θωμά 82) Αναστασίαν Λασκαρίδου του Θρασυβούλου 83) Στέλλα Λασκαρίδου του Θρασυβ. 84) Μελαχροινή Μπουζούδη του Αλεξάνδρου 85) Αθανασ. Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 15, 86) Μαρίκα Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 6, 87) Ζαχαρίαν Μπουζούδην του Αλεξ. ετών 3, 88) Ελισάβετ Μπουζούδη του Αλεξάνδρου ετών 3, 89) Αικατερίνη Μπατάτου του Γεωργίου ετών 75, 90) Χρήστον Μπατάτον του Γεωργίου 91) Γεώργιον Μπατάτον του Χρήστου ετών 9, 92) Κατίνα Μπατάτου του Χρήστου ετών 10, 93) Χρυσάνθη Μπατάτου του Χρήστου 94) Βασιλάκην Μπατάτον του Δημ. 95) Ευάγγελον Παχούσην του Εμμ. 96) Αργυρώ Πατσά του Μιχαήλ 97) Σμαράγδα Παπαγεωργίου του Αντ. 98) Ευαγγελίαν Ραμούδη του Βασιλείου 99) Χρήστον Ραμούδη του Βασιλείου ετών 12, 100) Βασιλική Τράικου του Γρηγορίου 101) Αθαν. Τράικον του Γρηγ. ετών 4, 102) Ελισάβετ Σαρβάνη του Παν. ετών 68, 103) Ανθούλα Τράικου του Γρηγορίου ετών ενός (1), 104) Δημ. Τομαράν του Νικ. 105) Αγγελικήν Δημ. Τομαράν 106) Ειρήνη Τομαρά του Δημ. 107) Ελένη Αλεξοπούλου του Γεωργίου 108) Δηνώρα Βλαχούδη του Χρήστου 109) Παρασκευή Γκουραμάνη του Αθανασ. 110) Δημ. Γκουραμάνης του Αναξ. 111) Ελένη Βρακούλη του Φωτίου ετών 11, 112) Παναγ. Ελευθεριάδην του Αγγέλου ετών 74, 113) Αναστασία Ελευθερίου του Κων/νου 114) Χριστίνα Ευγενούδη του Γεωργ. ετών 2, 115) Αρετή Ζέκα του Δημ. 116) Άννα Κωσταντινούδη του Αντων. 117) Κων/νος Κωσταντινούδης του Αντωνίου ετών 8, 118) Ευαγγελή Κυρίμη του Δημ. ετών 61, 119) Αναστασία Κυρίμη του Χαρ. ετών 61, 120) Μαρία Κουρούδη του Αντ. Ετών 60, 121) Άνναν Κυριακίδην του Κων. 122) Ευαγγελή Κωτούδη του Αγγέλου 123) Αναστασία Λασκαρίδου του Κων. 124) Ελένη Λασκαρίδου του Κων. ετών 10, 125) Κατίνα Λασκαρίδου του Κων. ετών 13, 126) Φρόσω Λασκαρίδου του Κων. ετών 4, 127) Αναστασίαν Νανακούδην του Χαρ. 128) Ολυμπία Νικαρούδη του Χρήστου 131) Κάμπογλου Βασίλειος του Μιχ. ετών 6, 132) Σοφίαν Σκαραγκάν του Ιωάννου 133) Μαρίαν Σκαραγκάν του Ιωάν. ετών 9, 134) Ευαγγελή Σκαραγκάν του Ιωάννου ετών 2, 135) Ευαγγελή Σεντούδη του Αθανασίου 136) Ελένη Σεντούδη του Αθανασίου ετών 9, 137) Αγγελική Σεντούδη του Αθανασίου ετών 4, 138) Χρυσή Σαμαρά του Δημ. 139) Πέτρου Χρυστοφιλοπούλου του Χρήστου 140) Παρασκευή Χαρατσή του Νικ. ετών 61, 141) Καραθανασίου Σουλτάναν 142) Μασελά Κασσιανή 143) Τσακαλήν Δημ. 144) Τσακαλήν Αστέριον 145) Τρώνσου Στυλιανή

β. Ενέπρησε 200 οικίας
γ. Ελεηλάτησε όλο το χωρίον
δ. Εβίασε την Μαρίαν Αναφούδη, ουχί όμως και την μητέρα της ως αναφέρεται εν τω εγκλητηρίω μεθ’ο την εφόνευσε.
Αναφέρεται μεν ότι εβιάσθησαν ομοίως 1) Η Κακαρούδη Γεωργία ετών 19, 2) Ριτσούδη Αναστασία των 29, 3) Σιμόνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 4) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου ετών 20, και 5) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου, αλλά περί τούτων δεν κατηγορήθη ο κατηγορούμενος

ΣΟΥΜΠΕΡΙΤΕΣ στον ΧΟΡΤΙΑΤΗ

8.Την 14ην ιδίου μηνός Σεπτεμβρίου 1944 εις τα Γιαννιτσά
α. εφόνευσε 62 άτομα ήτοι τους 1) Μαγκριώτην Θωμάν, Δήμαρχον, 2) Αθανασόπουλον Θεόδωρον 3) Πετρίδην Πέτρον 4) Καϊμάκην Εμμ. του Στυλιανού 5) Κιουρτσόγλου Γεώργιον του Αντωνίου 6) Ντιούδην Χρήστον του Αγορ. 7) Παπαχριστούδην Ιωάννην 8) Ράπτην Δημήτριον 9) Αλαρλήν Σωτήριον 10) Γουργούλαν Κων/νον 11) Γκιτσιμούδην Ιωάννην 12) Αγγελάρην Ελευθέριον 13) Γεωργιάδην Ελευθέριον δημ. υπάλληλον 14) Γκοτσίρην Δημ. του Χρήστου 15) Γιουψάνη Μαρίαν 16) Διαμαντόπουλον Λεωνίδαν 17) Δολαμτσήν Μιχ. 18) Ζέσκαν Γεώργιον 19) Κουδούναν Ιωάνν. του Αθανασίου 20) Καμπούρογλου Ανδρόνικον του Δ. 21) Καλαϊτζίδην Κων. 22) Γκουτσείδου Παγώναν 23) Κριβέντζην Ιωάν. του Χρήστ. 24) Καλαϊτζίδην Λουκάν του Πραξ. 25) Κανσίκογλου Ζωηρά του Λουκά 26) Κωνσταντινίδην Χρήστον του Στ. 27) Κουγιουμαρτζήν Γεώργιον του Ιωάν. 28) Λεπτοκαρύδην Παναγ. του Δημ. 29) Μαρκαριάν Λεβόν του Αρτάς 30) Μήλιον Μιχ. του Νικ. 31) Μήλιου Αναστασία του Μιχαήλ 32) Μπόσκον Γεώργ. του Δημ. 33) Μπόσκον Δημ. του Γεωργίου, 34) Νεοφυτίδην Παναγιώτην 35) Παπαδόπουλον Μάξιμον του Σάββα 36) Παπαδόπουλον Δημ. του Σάββα 37) Παπαδόπουλον Δημ. του Νικ. 40) Παπαβασιλειάδου Βασίλειον του Παπαβ. 41) Παπαϊωάννου Γεώργιον Δημ. Δημοτικόν υπάλληλον 44) Πελαγείδην Ιωακείμ 45) Πανίδην Χρήστον 46) Στάμνον Ιωάννην 47) Σαρμπάνην Ευδοκία 48) Σαμολαδάν Μολσούκην 49) Στάμκον Γρηγόριον Γρηγ. Του Δ. 50) Στωίδην Δημ. ληξίαρχον Δήμου 51) Τάσσον Κων/νον του Π. 52) Τζίκον Δημ. 53) Τουτούνιαν Νικ. 54) Τουτούνιαν Μαρίαν 55) Τσιρέλην Γεώργ. 56) Τεπερίδην Λάζαρον 57) Αλμπάνην Ιωάνν. του Σταύρου 58) Φιγιούδη Αναστασίαν 59) Χατζόπουλον Σταύρον του Αντωνίου Δημ. Υπάλληλον 60) Παυλίδην Κοσμάν υπάλληλον ΑΤΕ 61) Μητακίδου και 62) Κυριάκον Προκόπιον.
β. Την 18ην ιδίου μηνός μετ’άλλων Γερμανικών τμημάτων ενέπρησε ολόκληρον την πόλιν των Γιαννιτσών, αφού προηγουμένως ελεηλάτησε ταύτην.
Εις τον κατηγορούμενον απεδόθη προσέτι ότι εφόνευσεν εν Κρύα Βρύσση τον Οκτώβριον του 1944 τον ιατρόν Μαντζανάν και 2) ότι τον Οκτώβριον 1944, εν Κρύα Βρύσση εβίασε την Ντίναν Μαντζανά. Περί τούτων όμως δεν προέκυψαν στοιχεία, πείθοντα περί της ενοχής του κατηγορουμένου.
Αι ανωτέρω εν Κρήτη και Μακεδονία τελεσθείσαι πράξεις απαρτίζουσι τα αδικήματα 1) φόνου 2) εμπρησμού 3) κλοπής 4) βιασμού και 5) δηώσεως της χώρας, του τελευταίου τούτου αδικήματος τα στοιχεία εύρηνται εις τα υπό στοιχεία Β΄, Γ΄, Δ΄ και Ε΄ κεφάλαιον του εγκλητηρίου, αναφερόμενα αδικήματα, δι α δέον όπως κηρυχθή ένοχος ο κατηγορούμενος.
Δια τα λοιπά εν τω εγκλητηρίω αδικήματα δέον όπως απαλλαγή ούτος ελλείψει επαρκών στοιχείων ενοχής του.
Το Δικαστήριον δέχεται ότι τας ως άνω πράξεις ο κατηγορούμενος Σούμπερτ ενήργησεν εκ συστάσεως μετά διαφόρων ανδρών του τμήματός του καθ’υπέρβασιν δε των δοθεισών αυτώ εντολών.
Ομοίως δε ότι ενήργησεν άνευ λόγου στρατιωτικής ανάγκης τας πράξεις ταύτας, αίτινες δεν εξυπηρέτουν πολεμικούς σκοπούς, ως είναι ειδικώτερον αι εκτελέσεις αθώων πολιτών και δη γερόντων γυναικών και παίδων.

Ο Ναζί εγκληματίας απολογούμενος στο δικαστήριο

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Κηρύσσει ένοχον τον κατηγορούμενον Φριτς Σούμπερτ, του ότι κατά το από Αυγούστου 1941 μέχρι Σεπτεμβρίου 1944 διάστημα του πολέμου 1939-1945 υπηρετών ως υπαξιωματικός εις τας ενόπλους δυνάμεις του Γερμανικού στρατού, μετ’άλλων υπό κοινού συμφέροντος κινούμενος συναπεφάσισαν την εκτέλεσιν των επομένων αξοποίνων πράξεων και ένεκα τούτου συνομολογήσαντες προς αλλήλους αμοιβαίαν συνδρομήν.
α. Εκ προμελέτης απεφάσισε και εσκεμμένως εξετέλεσεν ανθρωποκτονίας κατά των κάτωθι ειδικώτερον αναφερομένων Ελλήνων, πλήξαντες αυτούς δια πολλαπλών βλημάτων πυροβόλων όπλων, δια ροπάλων και δια μαχαιρών εις διάφορα μέρη του σώματός των, εξ ων πληγμάτων ως μόνος ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατος αυτών και άλλους εγκλείσαντες εντός φλεγομένων οικιών, εξ ου ως μόνης ενεργού αιτίας επήλθεν ο θάνατος αυτών ήτοι:

Ε ν Κ ρ ή τ η
1.Την 27ην Αυγούστου του 1941 εν χωρίω Όρος Ρεθύμνης τον Παντελήν Παπαδάκην.
2.Τον Ιούνιον 1941 εν Ηρακλείω τον Ιωάννην Μανουσάκην.
3.Την 14ην Ιουνίου 1942 εις Στόλους Μονοφατσίου τον Εμμανουήλ Μακράκην.
4.Την 2αν Ιουνίου 1942 εις Ασή Γωνιά τον Μάρκον Γύπαρην.
5.Την 30 Ιουνίου 1942 εις Καπετανιανά τον Μύρωνα Μαυρουδή.
6.Την 26ην Ιουνίου 1942 εις Αυγενικήν τους 1) Γ. Τζιράκην 2) Ιωάννην Ξυλούρην 3) Μιχαήλ Λυδάκην και 4) Ελένην Μιχαήλ Λυδάκην.
7.Την 16ην Ιουλίου 1942 εις Άγιον Σύλλα τον Ε. Καραγιωργάκην.
8.Την 20ην Αυγούστου 1943 εις το χωρίον Ροδάκινον τους 1) Χρήστον Λυκογιάννην 2) Νικόλαον Λυκογιάννην 3) Σταύρον Φρονιμάκην και 4) Σμαράγδω Καπετανάκη.
9.Την 25ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Κρουσώνα τους 1) Κωνσταντίνον Ν. Γιανναδάκην 2) Φίλιππον Μαρκαντωνάκην και 3) δικηγόρον Ιωάννην Βασιλάκην.
10.Την 14ην Αυγούστου 1943 εις Παλαιά Ρούματα τους 1) Νικόλαον Μπομπολάκην και 2) Ηλίαν Μπομπολάκην.
11.Την 13ην Σεπτεμβρίου 1943 εις Βουκολιές, τον Μιχ. Χριστοδουλάκην.
12.Την 23ην Αυγούστου 1943 εις Εμπρόσνερο τους 1) Γεράσιμον Θυμάκην 2) Ανδρέαν Θυμάκην και 3) Ψαρουδάκην εκ Σφακίων.
13.Την 6ην Οκτωβρίου 1943 εν Καλή Συκιά τας 1) Μαλαματένιαν σύζυγον Εμμ. Πετράκη, 2) Ευαγγελία συζ. Ευστρατίου Γριντάκη, 3) Φωτεινήν συζ. Ευθ. Δαμουλάκη, 4) Σταυρούλα χήραν Ιωάννου Ζουμπεράκη, 5) Μαρίαν συζ. Μάρκου Γριντάκη, 6) Αργυρώ συζ. Κων. Κωστάκη, 7) Ζαμβίαν συζ. Γεωργίου Γιαννουδάκη 8) Στυλιανή Καλαφάτη 9) Ευαγγελίαν συζ. Ανδρέου Φρονιμάκη 10) Ευαγγελίαν συζ. Ευστρατίου Σταυγιανουδάκη 11) Ελένην χήραν Εμμ. Νικητάκην 12) Μαρίαν θυγατέρα Εμμ. Νικητάκην 13) Ευστράτιον Δαμουλάκην 14) Ε. Νικητάκην 15) Σταμάτιον Κατσιβελάκην 16) Παντελήν Κουμεντάκην και 17) Βαρδήν Νικητάκην
14.Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εις Κρητσά Μεραμβέλου τους 1) Ε. Τζανάκην και 2) Ι. Κουτουλάκην.
15.Την 12ην Οκτωβρίου 1943 εις Καλλικράτην τους 1) Μανούσον Μανουσέλην 2) Ευστράτιον Μανουσέλην 3) Γεώργιον Μανουσέλην 4) Εμμ. Γ. Μανουσέλην, 5) Μανούσον Μ. Βουγιούκαλον, 6) Εμμ. Γ. Βουγιούκαλον, 7) Αλέξανδρον Γ. Βουγιούκαλον, 8) Εμμαν. Γ. Βουγιούκαλον, 9) Ευστράτιον Μ. Χαιρέτην, 10) Νικόλαον Εμμ. Χαιρέτην, 11) Σπυρ. Χρήστου Χαιρέτην, 12) Παύλον Εμμ. Πολάκην, 13) Εμμ. Κωνσταντουδάκην, 14) Γεώργιον Καντήρον, 15) Μάρκον Μαρκουλάκην, 16) Ρούσον Γανταδάκην, 17) Μανούσον Μανουσέλην, 18) Ευαγγελία Τζιβολεδάκη, 19) Αθηνά χήρα Νικηφόρου Τζιβολεδάκη, 20) Αικατερίνην χήραν Νικολ. Γιανακάκην 21) Μαρίαν συζ. Ιωάννου Γανταδάκη, 22) Ξανθίππη Ιωάννου Καντήρου, 23) Φανήν χήραν Κουργιελάκη, 24) Ιωάννην Σταύρου Λυκάκην, 25) Μαρίαν χήραν Μιχαήλ Χαιρέτην 26) Ιωάννην Ευστρατίου Σηφοστρατουδάκην, 27) Ελένη χήραν Μανούσου Πολάκη και 28) Ζαμπίαν συζ. Ιωσήφ Παπαδόσηφου.
16.Την 12 Οκτωβρίου 1943 εις Μουρί τους 1) Γ. Παπαδάκην, 2) Σπυρ. Ψυλλάκην, 3) Ε. Καβρουδάκην, 4) Τσιριντάνην και 5) Σταύρον Γρίλλον.
17.Τον Οκτώβριον 1943 εν Γεφυράκι Κρουσώνος τον Γεώργιον Γρηγοράκην.

Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
18.Την 9ην Μαρτίου 1944 εις το χωρίον Ασβεσταριό Γιαννιτσών τους 1) Ι. Καρζάμην 2) Σάββαν Ευφραιμίδην και 3) Χατζατούρ Σεχριάν
19.Την 23ην Μαρτίου 1944 εις το Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών τους 1) Χαμαλίδην Κων/νον 2) Καλτσίδην Γ. 3) Χατζηβασιλειάδην Ιωσήφ 4) Χατζηβασιλειάδην Μιλτιάδην 5) Χαμαλίδην Βενιζ. 6) Σεβαστιάδου Αγλαΐαν 7) Σεβαστιάδου Βαρβάραν 8) Χαμαλίδη Παρθέναν 9) Κλυσείδη Δέσποιναν 10) Κουσίδου Αναστασίαν 11) Καλσίδου Αναστασίαν 12) Σεμερτζίδου Δέσποιναν 13) Καπακίδου Εύχαριν 14) Καπακίδην Γεώργιον 15) Στοφορίδου Χαρίκλειαν και 16) Αγαθαγγελίδην Σάββαν,
20.Την 26ην Ιουλίου 1944 εις το Ασβεστοχώρι και Ν. Μάλγαρα τους 1) Τάκην Κων. Μανού 2) Ιωάν. Λεχριδάν 3) Σκούρου Φανήν 4) Πολυχρόνην Σαρακίσην 5) Δημήτριον Περιστέρην 6) Διονύσιον Γιώτην 7) Γεώργιον Χατζηαντωνίου 8) Ιωάννην Μουτζέλην 9) Παναγιώτην Μαγκαρήν 10) Νικόλαον Πέτρου Μπλάτσον 11) Νικόλαον Γράμμον 12) Αριστείδην Σακελλαρόπουλον 13) Γρηγόριον Τσολάκην 14) Γεώργιον Σαλαμαχίτην 15) Τσαγκαρίδην και 16) Μάλαμα Κων/νον.
21.Την 26ην Αυγούστου 1944 εις Στάθη τους 1) Κ. Παναγιωτίδην 2) Λάζαρον Κελεσίδην 3) Αθαν.. Καραγιάννην και 4) Κ. Σμίλκαν
22.Την 30 Αυγούστου 1944 εις Κάρπην τους 1) Γ. Μπουζίνην και 2) Ι. Τσάρτσον
23.Την 31 Αυγούστου 1944 εις Γοργόπην τους 1) Γρηγοριάδην Δημ. 2) Καπαγερίδην Σπυρίδωνα 3) Τσιρίδην Ιωάν. 4) Τσιρίδην Παναγ. 5) Μακρήν Παναγιώτην 6) Ηλ. Λάζαρον 7) Αντωνίου Κων/νον 8) Φωτεινόν Αρχοντήν 9) Φωτεινόν Αριστοτέλην 10) Κοροδήν Όθωνα 11) Γκραλάτον Ευστράτιον 12) Ευταξίαν Κων.,
24.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτη Θεσσαλονίκης τους 1) Αγγελινούδην Κων/νον του Ελευθερ. 2) Αγγελινούδην Αθαν. του Αγγέλου 3) Γεωργανούδην Απόστολον του Χρήστου 4) Γιαννούδην Βασίλ. του Κων/νου 5) Γεωργανούδην Νικόλ. του Αποστόλου 6) Γιαννούδη Μαρία του Βασιλείου 7) Γιαννούδη Κων/νο του Βασιλ. 8) Γερομανώλη Σωτ. του Παναγιώτου, ετών 71 9) Γιαννακούσην Βάιον του Βασιλείου, ετών 72 10) Κατσίκαν Γεώργιον του Δήμου 11) Κουβέρη Σοφίαν του Αντωνίου 12) Κουβέρη Κατίνα του Χρήστου 13) Καρωνίκη Θεοδώρα του Γεωργίου 14) Κιρκιμτζή Ευάγγελον του Βασ. 15) Κυρίμη Ευγενίαν του Γεωργ. 16) Κοκκανίδου Τασούλαν του Ιωάννου ετών 8, 17) Λασκαρίδην Δημ. του Χρήστου ετών ενός (1), 18) Λασκαρίδου Πουλχερίαν του Χρήστου 19) Μάλακα Χρυσάνθη του Βασιλείου ετών 61, 20) Βάιον Νταμπούδην του Ιωάννου 21) Μανακούδη Χαρίκλειαν του Προδρόμου 22) Σιγκούδη Μαρίαν του Νικ. ετών 64, 23) Σπάραγκαν Γεώργιον του Χριστοδούλου 24) Σητούδην Αθανασ. του Αγγέλου 25) Σερβάνην Αλέξανδρον του Χρήστου ετών 68, 26) Σερβάνην Ευρυδίκην του Χρήστου 27) Χατζούδη Κυριακή του Αγγέλου ετών 65, 28) Αγγελινούδην Αθαν. του Βαίου ετών ενός (1), 29) Γιαννούδην Παν. του Ευαγγ. Ετών 4, 30) Γιαννούδην Δηνώρα του Ευαγγ. ετών 58, 31) Κυριακίδην Κων. του Δημ. 32) Τσακαλή Μαρία του Αποστόλου 33) Τσοχάλογλου Αριστ. του Θεολόγου ετών 69, 34) Κοκαλούδη Γεωργία του Χαραλάμπους 35) Ριτσούδη Αναστ. του Αθανασίου 36) Σιμώνη Αναστασία του Χρήστου ετών 16, 37) Μαρίκα Νανακούδη του Προδρόμου 38) Αρετή Σωτηρίου του Γεωργίου 39) Σουλτάνα Καραθανασίου του Αθαν. ετών 70, 40) Σοφία Αγγελινούδη του Παν. 41) Ευαγγελία Βαίου Αγγελινούδη 42) Αθανάσιον Αγγελινούδην του Παν. ετών 3, 43) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Χρήστου ετών 9, 44) Ευαγγελία Γκουραμάνη του Βασιλείου 45) Μαρίκα Γκουραμάνη του Βασιλ. ετών 10, 46) Στέλλα Γκουραμάνη του Βασ. ετών 9, 47) Ειρήνη Γκουραμάνη του Βασιλείου ετών 3, 48) Ευαγ. Γκουραμάνη του Παύλου 49) Όλγα Γκουραμάνη του Παύλου 50) Άγγελον Γκουραμάνη του Αναστασίου 51) Ιφιγένεια Γκουραμάνη του Στεφάνου 52) Ευτυχίαν Γκουραμάνη του Στεφάνου 53) Αντιγόνη Γκουραμάνη του Στεφάνου 54) Μαρίκα Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 10, 55) Αναστάσιον Γκουραμάνην του Στεφάνου ετών 5, 56) Ελένη Γκουραμάνη του Στεφάνου ετών 5, 57) Μαρία Γκουραμάνη του Αναστασίου 58) Ελένη Γκουραμάνη του Αγγέλου 59) Μαίρη Γκουραμάνη του Αγγέλου ετών 6, 60) Βασιλική Γκουραμάνη του Θεοφάνους 61) Μαρίκα Γκουραμάνη του Θεοφάνους 62) Ευτυχία Γκουραμάνη του Θεοφάνους 63) Θεοδώρα Γλαρούδη του Ιωάννου 64) Ευαγγ. Γιαννούλη του Αθανασ. 65) Μηλίτσα Δρακούδη του Φωτίου μηνών 3, 66) Φωτεινή Δήμου του Νικ. 67) Χρυσούλα Δράκου του Δημ. 68) Αναστασία Δρακούδη του Φωτίου 69) Αγλαΐα Ευγενούδη του Γεωργίου ετών 59, 70) Αναστασία Σέκα του Κων/νου 71) Αικατερίνη Καδούδη του Χρήστου 72) Ευαγγελίαν Κουκουνάρη του Ζαχαρίου 73) Αννούλα Κουκαρούδη του Αντωνίου 74) Στυλιανή Κουπαράνη του Γεωργίου ετών 70, 75) Άννα Κουπαράνη του Γεωργ. 76) Γεώργιον Κουπαράνην του Αντωνίου ετών 2, 77) Ελένη Κουβέρη του Παναγιώτου ετών 75, 78) Τερψιχόρη Λασκαρίδου του Γεωργ. 79) Ευαγγελίαν Λασκαρίδου του Αντωνίου 80) Χριστοδούλα Λασκαρίδου του Αντωνίου ετών 2, 81) Ελένη Λασκαρίδου του Θωμά 82) Αναστασίαν Λασκαρίδου του Θρασυβούλου 83) Στέλλα Λασκαρίδου του Θρασυβ. 84) Μελαχροινή Μπουζούδη του Αλεξάνδρου 85) Αθανασ. Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 15, 86) Μαρίκα Μπουζούδη του Αλέξ. ετών 6, 87) Ζαχαρίαν Μπουζούδην του Αλεξ. ετών 3, 88) Ελισάβετ Μπουζούδη του Αλεξάνδρου ετών 3, 89) Αικατερίνη Μπατάτου του Γεωργίου ετών 75, 90) Χρήστον Μπατάτον του Γεωργίου 91) Γεώργιον Μπατάτον του Χρήστου ετών 9, 92) Κατίνα Μπατάτου του Χρήστου ετών 10, 93) Χρυσάνθη Μπατάτου του Χρήστου 94) Βασιλάκην Μπατάτον του Δημ. 95) Ευάγγελον Παχούσην του Εμμ. 96) Αργυρώ Πατσά του Μιχαήλ 97) Σμαράγδα Παπαγεωργίου του Αντ. 98) Ευαγγελίαν Ραμούδη του Βασιλείου 99) Χρήστον Ραμούδη του Βασιλείου ετών 12, 100) Βασιλική Τράικου του Γρηγορίου 101) Αθαν. Τράικον του Γρηγ. ετών 4, 102) Ελισάβετ Σαρβάνη του Παν. ετών 68, 103) Ανθούλα Τράικου του Γρηγορίου ετών ενός (1), 104) Δημ. Τομαράν του Νικ. 105) Αγγελικήν Δημ. Τομαράν 106) Ειρήνη Τομαρά του Δημ. 107) Ελένη Αλεξοπούλου του Γεωργίου 108) Δηνώρα Βλαχούδη του Χρήστου 109) Παρασκευή Γκουραμάνη του Αθανασ. 110) Δημ. Γκουραμάνης του Αναξ. 111) Ελένη Βρακούλη του Φωτίου ετών 11, 112) Παναγ. Ελευθεριάδην του Αγγέλου ετών 74, 113) Αναστασία Ελευθερίου του Κων/νου 114) Χριστίνα Ευγενούδη του Γεωργ. ετών 2, 115) Αρετή Ζέκα του Δημ. 116) Άννα Κωσταντινούδη του Αντων. 117) Κων/νος Κωσταντινούδης του Αντωνίου ετών 8, 118) Ευαγγελή Κυρίμη του Δημ. ετών 61, 119) Αναστασία Κυρίμη του Χαρ. ετών 61, 120) Μαρία Κουρούδη του Αντ. Ετών 60, 121) Άνναν Κυριακίδην του Κων. 122) Ευαγγελή Κωτούδη του Αγγέλου 123) Αναστασία Λασκαρίδου του Κων. 124) Ελένη Λασκαρίδου του Κων. ετών 10, 125) Κατίνα Λασκαρίδου του Κων. ετών 13, 126) Φρόσω Λασκαρίδου του Κων. ετών 4, 127) Αναστασίαν Νανακούδην του Χαρ. 128) Ολυμπία Νικαρούδη του Χρήστου 131) Κάμπογλου Βασίλειος του Μιχ. ετών 6, 132) Σοφίαν Σκαραγκάν του Ιωάννου 133) Μαρίαν Σκαραγκάν του Ιωάν. ετών 9, 134) Ευαγγελή Σκαραγκάν του Ιωάννου ετών 2, 135) Ευαγγελή Σεντούδη του Αθανασίου 136) Ελένη Σεντούδη του Αθανασίου ετών 9, 137) Αγγελική Σεντούδη του Αθανασίου ετών 4, 138) Χρυσή Σαμαρά του Δημ. 139) Πέτρου Χρυστοφιλοπούλου του Χρήστου 140) Παρασκευή Χαρατσή του Νικ. ετών 61, 141) Καραθανασίου Σουλτάναν 142) Μασελά Κασσιανή 143) Τσακαλήν Δημ. 144) Τσακαλήν Αστέριον 145) Τρώνσου Στυλιανή του Αθανασίου
β.Κατά τις κάτωθι χρονολογίας και τόπους και εν καιρώ πολέμου έβαλε πυρ εις οικήματα τα οποία κατοικούνται και εις διαφόρους κατοικίας του αυτού χωρίου, συγχρόνως και το πυρ εξερράγη πανταχού και καθ’ ον χρόνον το πλείστον των κατοίκων μέρος ευρίσκεται εντός αυτών ήτοι :

Ε ν Κ ρ ή τ η
1.Την 14ην Ιουνίου 1942 εν Στόλοις τας οικίας των 1) Ι. Σφακιανάκη 2) Γεωργίου Διαλεχτάκη 3) Μύρωνος Διαλεχτάκη 4) Εμμανουήλ Διαλεχτάκη 5) Εμμ. Πρινακάκη και 6) Εμμανουήλ Μακράκη
2.Την 16 Ιουλίου 1942 εν Αγίω Σύλλα τας οικίας των Κων/νου Κριτσάκη Νικ. Στρατουδάκη και άλλας εν όλω επτά (7).
3.Την 20 Αυγούστου 1942 εις Ροδάκινον τας οικίας των κάτωθι 1) Μανούσου Κοτσύφη 2) Αικατερίνης χήρας Δημητρακάκη 3) Μαρίας χήρας Μαμαλάκη 4) Γεωργίου Σταυγιανουδάκη 5) Ιωσήφ Ανδρουλιδάκη 6) Μαρίας χήρας Σφηνιά 7) Εμμ. Γιαννά 8) Ιωάννου Χομπίτη 9) Χρυσούλας χήρας Γαλάνη 10) Ευαγγέλου Αντωνουσάκη 11) Γεωργίου Γιανναδάκη και 12) Γεωργίου Φρονιμάκη
4.Την 8ην Οκτωβρίου 1943 εις την Καλή Συκιά δέκα οικίας
5.Την 12 Οκτωβρίου 1943 εν Καλλικράτη 81 οικίας του χωρίου τούτου.

Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
6.Την 25ην Μαρτίου 1944 εις Ελευθεροχώρι Γιαννιτσών πολλάς οικίας του χωρίου τούτου.
7.Την 30ην Αυγούστου 1944 εις Κάρπην 150 οικίας του χωρίου.
8.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης 200 οικίας του χωρίου, και
9.Την 14 Σεπτεμβρίου 1944 ολόκληρον την πόλιν των Γιαννιτσών.
γ.Κατά τας κάτωθι ειδικώτερον οριζομένας χρονολογίας και τόπους εν γνώσει έλαβεν εις την κατοχήν του αυτογνωμόνως και άνευ της συγκαταθέσεως του έχοντος δικαίωμα ιδιοκτήμονος ξένα κινητά πράγματα, ίνα τα έχη παρανόμως ως ιδιοκτησίαν του, ήτοι, διάφορα είδη ρουχισμού, τροφίμων, κοσμήματα και άλλα περιουσιακά αγαθά, ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας εις εκάστην περίπτωσιν ήτοι :

Ε ν Κ ρ ή τ η
1.Την 6ην Οκτωβρίου 1943 εν Καλή Συκιά εκ διαφόρων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
2.Την 6ην Νοεμβρίου 1943 εν Κριτσά Μεραμβέλου, εκ πολλών οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
3.Την 12ην Οκτωβρίου του 1943 εν Καλλικράτη, εκ των πλείστων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
4.Την 12ην Οκτωβρίου 1943 εις καλούς Λάκκους εξ όλων των οικιών του χωρίου τούτου.
Ε ν Μ α κ ε δ ο ν ί α
5.Την 26ην Ιουλίου 1944 εις Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης εκ πλείστων οικιών των κατοίκων του χωρίου τούτου.
6.Την 30 Αυγούστου 1944 εις Κάρπην εξ απασών των οικιών του χωρίου τούτου καθώς και 150 μικρά και 17 μεγάλα ζώα των κατοίκων του χωρίου τούτου.
7.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης εξ όλων των οικιών των κατοίκων του χωρίου και
8.Την 18ην Σεπτεμβρίου 1944 εις Γιαννιτσά εκ πλείστων οικιών των κατοίκων της πόλεως.
δ.Την 2αν Σεπτεμβρίου 1944 εις Χορτιάτην Θεσσαλονίκης ηνάγκασε εις ασέλγειαν την Μαρίαν Γιαννακούδη μεταχειριζόμενος σωματικήν βίαν κατ’αυτής
ε.Κατά το ίδιον ως άνω χρονικόν διάστημα, κατ’εξακολούθησιν, επί σκοπώ εκβιάσεως, συνισταμένης εις το να εξαναγκάση άκοντα τον υπό κατοχήν Ελληνικόν πληθυσμόν, να εγκαταλείψη το Εθνικόν αυτού φρόνημα, να παραδώση περιουσιακά αυτού στοιχεία, να καταδίδει ενεργείας των ομάδων αντιστάσεως, να παραδίδη όπλα ανήκοντα εις αυτάς και να παράσχη βοήθειαν εις τα γερμανικά στρατεύματα, και επ’ωφελεία τούτων, και εν γένει όπως δια βίας επιτύχη την αλλοίωσιν του Εθνικού φρονήματος των Ελλήνων, ενέσπειρε εις τας ως άνω περιφερείας Κρήτης και Μακεδονίας, ανησυχίαν και τρόμον εις τους πολίτας δι’ομαδικών και μεμονωμένων φόνων, δια περικυκλώσεως κατωκημένων περιφερειών, δια πυροβολισμών εμπρησμών, παρανόμων κατακρατήσεων και βασάνων.
Δια τας λοιπάς εν τω εγκλητηρίω αναφερομένας κατηγορίας κηρύσσει αθώον τον κατηγορούμενον.
Ο Βασ. Επίτροπος λαβών τον λόγον ανεφέρθη εις τας εν τη αγορεύσει του προταθείσας ποινάς.
Επειδή αι πράξεις δι’ας εκηρύχθη ένοχος ο κατηγορούμενος προβλέπονται και τιμωρούνται υπό των άρθρων 56, 57, 59, παρ. 2, 109, 110, 273, παρ. 3, 237, 258, 370, εν συν/σμώ προς το 363/371, 374 παρ. 4, 405 παρ. 3, εν συνδ. προς το 109 παρ. 2, 3, 5, Νόμου.

Καταδικάζει τον κηρυχθέντα ένοχον Φριτς Σούμπερτ

1.Δι’εκάστην των πράξεων των φόνων εις την ποινήν του θανάτου
2.Δι’εκάστην πράξιν εμπρησμών εις την ποινήν των προσκαίρων δεσμών είκοσι (20) ετών.
3.Δι’εκάστην πράξιν κλοπών, εις την ποινήν ειρκτής δέκα (10) ετών.
4.Δια την δήωσιν της χώρας εις την ποινήν των προσκαίρων δεσμών δεκαπέντε (15) ετών και
5.Δια τον βιασμόν εις την ποινήν της ειρκτής δέκα (10) ετών.
Συγχωνεύει απάσας τας ποινάς εις την μείζονα ποινήν του θανάτου, μη επιτεινομένην και ορίζει τόπον εκτελέσεως της επιβληθείσης θανατικής ποινής την περιοχήν των Αθηνών.
Και επιβάλλει εις βάρος αυτού την δικαστικήν δαπάνην.
Εκρίθη, την 28ην 29ην 31ην Ιουλίου 1947, 2αν και 5ην Αυγούστου 1947, απεφασίσθη δε και εδημοσιεύθη την 5ην Αυγούστου 1947 υπογραφείσα νομίμως.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ: ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΙΛΙΠΟΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: ΚΟΥΤΑΒΑΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

Εν τω εν Αθήναις Κατάστημα του Εφετείου και εν τη Μεγάλη αιθούση αυτού ορισθείσης δια της υπ. αριθμ. 56884 27-6-47 Δ/γής Υπουργού Δικαιοσύνης ως καταστήματος συνεδριάσεων του Ειδικού Στρατοδικείου Εγκληματιών Πολέμου, αυθημερόν ο υποφαινόμενος Γραμματεύς, παρόντος του Βασ. Επιτρόπου και της Φρουράς εν όπλοις ανέγνω την παρούσαν απόφασιν προς τον καταδικασθέντα Φριτς Σούμπερτ του Σπυρίδωνος.

Ο ΒΑΣ. ΕΠΙΤΡΟΠΟΣ: ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ακριβές αντίγραφον
Αθήναι τη 4 Ιανουαρίου 1950
Ο Γραμματεύς Ειδ. Στρατ/κείου Εγκλ. Πολέμου

Η εκτέλεση του Σούμπερτ πίσω από τις φυλακές Επταπυργίου στις 22 Οκτωβρίου 1947

* GEmagazin AI Expand AI Colorized

Οι στρατιώτες του εκτελεστικού αποσπάσματος σκοπεύουν και εκτελούν τον διαβόητο εγκληματία πολέμου Φριτς Σούμπερτ. (πηγή: Εφημερίδα «Το Φως», 23 Οκτωβρίου 1947 και περιοδικό «Θεσσαλονικέων Πόλις», τεύχος 20, Σεπτέμβριος 2006)

Παρακάτω είναι ένας χρονολογικός πίνακας με τις σημαντικότερες επιχειρήσεις, σφαγές και εγκλήματα του Φριτς Σούμπερτ και του “Τάγματος Σούμπερτ”, οργανωμένα κατά τόπο και ημερομηνία.

🗓️ Χρονικό Πίνακα Εγκλημάτων Φριτς Σούμπερτ

Έτος	Ημερομηνία / Περίοδος	Περιοχή	Ενέργεια / Γεγονός	Θύματα (εκτ.)	Παρατηρήσεις
1943	Άνοιξη – Καλοκαίρι	Ρέθυμνο (Αμάρι, Γερακάρη)	Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά ανταρτών	~80	Πρώτες σφαγές αμάχων, λεηλασίες και εμπρησμοί χωριών
1943	Ιούλιος – Αύγουστος	Καλή Συκιά (Ρέθυμνο)	Εκτέλεση και καύση γυναικών σε σπίτια	13	Οι γυναίκες καίγονται ζωντανές από τους Σουμπερίτες
1943	Σεπτέμβριος – Οκτώβριος	Ηράκλειο (Μεσσαρά)	Μαζικές συλλήψεις και βασανισμοί κατοίκων	Δεκάδες	Κατασχέσεις περιουσιών, εκτελέσεις υπόπτων
1944	Ιανουάριος – Μάρτιος	Ρέθυμνο – Ηράκλειο	Συνεχείς επιδρομές	>100	Αυξανόμενη αγριότητα· ακόμα και οι Γερμανοί αξιωματικοί διαμαρτύρονται
1944	Άνοιξη	Μεταφορά στη Θεσσαλονίκη	Αναδιοργάνωση ως “Ειδικό Απόσπασμα Σούμπερτ”	–	Νέα βάση δράσης στη Μακεδονία
1944	Ιούνιος – Αύγουστος	Χαλκιδική, Λαγκαδάς	Εκτελέσεις υπόπτων, εμπρησμοί χωριών	>50	Αντίποινα για δράση ανταρτών
1944	2 Σεπτεμβρίου	Χορτιάτης Θεσσαλονίκης	Μαζική σφαγή αμάχων (καύση και εκτελέσεις)	149	Το πιο φρικτό έγκλημα του Σούμπερτ
1944	Σεπτέμβριος – Οκτώβριος	Πεύκα, Θέρμη, Βασιλικά	Εκτελέσεις, λεηλασίες, βασανιστήρια	~60	Τελευταίες πράξεις πριν τη σύλληψη
1944	Οκτώβριος	Θεσσαλονίκη	Σύλληψη του Σούμπερτ από αντάρτες	–	Προσπάθησε να διαφύγει βόρεια
1946–1947	–	Θεσσαλονίκη	Δίκη για εγκλήματα πολέμου	–	Καταδικάζεται σε θάνατο
1947	22 Οκτωβρίου	Θεσσαλονίκη (Γεντί Κουλέ)	Εκτέλεση Φριτς Σούμπερτ	–	Παρέμεινε αμετανόητος

📊 Συνολικός απολογισμός

Σύνολο θυμάτων: περίπου 500–700 άμαχοι
Κατεστραμμένα χωριά: πάνω από 40
Περιοχές δράσης: Κρήτη (κυρίως Ρέθυμνο, Ηράκλειο) και Κεντρική Μακεδονία (Θεσσαλονίκη – Χαλκιδική)

Kαι μια οπτικοποιημένη χρονογραμμή (timeline)

Βιβλιογραφία
– Θανάση Φωτίου, Η αιμοσταγής δράση του «Σώματος Κυνηγών» του Σούμπερτ στην Κρήτη
– Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, ΦΙΠΠΑΚ
– Για τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή, ΕΔΟΝ
– Πέτρου Ρούσου, «Η μεγάλη πενταετία», τ. Α’, σελ. 514, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή».
– Πολυμέρης Βόγλης, «Η βία του πολέμου: Ελλάδα, 1941-1949»
– Κομνηνού Πυρομάγλου, «Δούρειος Ίππος», σελ. 385, εκδόσεις «ΔΩΔΩΝΗ».
– Σπύρου Γασπαρινάτου, «Η Κατοχή», τόμος Α’, σελ. 219, εκδόσεις Ι. ΣΙΔΕΡΗΣ
– Σπύρου Κουζινόπουλου, Εβδομήντα χρόνια από το μακελειό των Γιαννιτσών (βλέπε βιβλιοθήκη Σερρών)
– Η δίκη του Σούμπερτ, εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου
– Περιοδικό για την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ, ΜΟΡΗΑΣ
– Η Χ και οι χίτες. Η ιστορία και η δράση μιας ακροδεξιάς οργάνωσης, ΦΙΠΠΑΚ
– Ενθέματα Η ΑΥΓΗ
– Ριζοσπάστης
– Αρχεία ΑΣΚΙ
– Δράσις της Χωροφυλακής κατά την περίοδον 1941 – 1950 – Έτος εκδόσεως 1962
– Aπό το αρχείο της Οργάνωσης Χ, Κόκκινος Φάκελος
– Οι δίκες των Γερμανών, Πολιτιστικός Σύλλογος Νεροκούρου
– Εθνική Ενωσις Ελλάς, Περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΑΠΥΡΟΣ Τεύχος 534
– Κατοχικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα του 1940, Περιοδικό Ιστορία Εικονογραφημένη ΠΑΠΥΡΟΣ Τεύχος 535
– Χάγκεν Φλάισερ, «Στέμμα και Σβάστικα», Εκδόσεις ΠΑΠΑΖΗΣΗ.
– Βασίλη Μπαρτζιώτα, «Η Εθνική Αντίσταση στην αδούλωτη Αθήνα», σελ. 147, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή.
– Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου», σελ. 12, ΑΘΗΝΑΙ 1947.
– Νίκου Καρκάνη, «Οι δοσίλογοι της Κατοχής», εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή
– Βουρνάς Τάσος, Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, τόμοι Γ (ISBN:960-600-526-7) και Δ (ISBN:960-600-527-5), Πατάκης, Αθήνα 2005.
– Γενικό Επιτελείο Στρατού, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Αρχεία Εθνικής Αντίστασης, 1941-1944, τομ. 8: Κατοχικές αρχές, Τάγματα Ασφαλείας, Εγκληματικές ενέργειες των Βουλγάρων, Αθήνα 1998
– Δουατζής Γιάννης, Οι Ταγματασφαλίτες, Αφοί Τολίδη, Αθήνα 1983
– Κέδρος Ανδρέας, Ελληνική Αντίσταση 1940-44, Θεμέλιο 1993.
– Τάσος Κωστόπουλος, Η αυτολογοκριμένη μνήμη: τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη, Φιλίστωρ 2005.
– Μάγερ Χέρμαν, Από τη Βιέννη στα Καλάβρυτα: τα αιματηρά ίχνη της 117ης μεραρχίας καταδρομών στη Σερβία και την Ελλάδα, Εστία 2004.
– Μαρκ Μαζάουερ, Στην Ελλάδα του Χίτλερ,εκδόσεις Πατάκης
– Christoph U. Schminck Gustavus, «Μνήμες Κατοχής Ι», σελ. 189, εκδόσεις «Ισνάφι», Ιωάννινα 2007.
– Κομνηνού Πυρομάγλου, Ο Γεώργιος Καρτάλης και η εποχή του 1934-57, τ. Α’, σελ. 136-137, εκδόσεις «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ».
– Βάσου Π. Μαθιόπουλου, «Ο Δεκέμβριος του 1944», σελ. 71-72, ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ – Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ.
– Μαρκ Μαζάουερ, «Μετά τον πόλεμο», σελ. 166, εκδόσεις «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ».
– Θεμιστοκλή Τσάτσου, «Αι παραμοναί της Απελευθερώσεως (1944)», σελ. 23, εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ.
– «Μνήμες και λήθη του Ελληνικού Εμφυλίου Πολέμου», εκδόσεις «ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ».
– Αθανάσιου Φωτίου Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, εκδ. Επίκεντρο