Η Μάχη της Ισαντλουάνα ( ήταν μία από τις πιο σημαντικές συγκρούσεις του Αγγλο-Ζουλού πολέμου και έλαβε χώρα στις 22 Ιανουαρίου 1879, στους πρόποδες του λόφου Ισαντλουάνα (στη σημερινή Νότια Αφρική). Ένα παράδειγμα ανυπακοής κατά του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού Η Μάχη της Ισαντλουάνα, η εναρκτήρια μάχη στον πόλεμο των Αγγλο-Ζουλού, έλαβε χώρα στις 22 Ιανουαρίου 1879 μεταξύ των βρετανικών αποικιακών δυνάμεων και των πολεμιστών Ζουλού, μετά την εισβολή των Βρετανών στη Ζουλούλαντ. Οπλισμένες κυρίως με ασέγκαι και ασπίδες, η δύναμη των Ζουλού επιτέθηκε και νίκησε μια έμπειρη βρετανική ιμπεριαλιστική δύναμη οπλισμένη με τουφέκια και κανόνια. Πάνω από 1.300 Βρετανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, σε σύνολο περίπου 1.800, μια σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή, ενώ οι Ζουλού υπέστησαν μια σχετικά μικρή απώλεια περίπου 1.000 ανδρών.
Ιστορικό πλαίσιο
Ιστορικό πλαίσιο
Το 1879 η Βρετανική Αυτοκρατορία, επιδιώκοντας να ενοποιήσει υπό την κυριαρχία της τις περιοχές της Νότιας Αφρικής, εισέβαλε στη γη των Ζουλού.
Οι Ζουλού, υπό τον βασιλιά Κετσουαγάγιο (Cetshwayo), ήταν ένα ισχυρό στρατιωτικό έθνος με πειθαρχημένο στρατό, οργανωμένο σε συντάγματα (impi).
Η μάχη
Ο βρετανικός στρατός, περίπου 1.800 άνδρες (κυρίως Βρετανοί και αποικιακά στρατεύματα), στρατοπέδευσε κοντά στον λόφο Ισαντλουάνα.
Την ίδια μέρα, δύναμη περίπου 20.000 Ζουλού κινήθηκε εναντίον τους, εφαρμόζοντας την παραδοσιακή τακτική περικύκλωσης «τα κέρατα του βουφαλιού» (impondo zankomo).
Παρά την ανώτερη τεχνολογία των Βρετανών (τουφέκια και κανόνια), ο μεγάλος αριθμός, η πειθαρχία και η ταχύτητα των Ζουλού τους υπερκέρασαν.
Οι Βρετανοί αιφνιδιάστηκαν, η γραμμή τους διασπάστηκε και το στρατόπεδο κυριεύτηκε.
Αποτέλεσμα
Η μάχη κατέληξε σε καταστροφή για τους Βρετανούς: περίπου 1.300 νεκροί. Ήταν η μεγαλύτερη ήττα που υπέστη ευρωπαϊκή δύναμη από ιθαγενή στρατό με πρωτόγονη οπλισμό στη νότια Αφρική.
Οι Ζουλού έχασαν γύρω στους 1.000–2.000 άνδρες.
Η νίκη τους στο Ισαντλουάνα προκάλεσε σοκ στη Βρετανία και στην Ευρώπη. Ωστόσο, οι Βρετανοί επανήλθαν με μαζική ενίσχυση και τελικά κατέλυσαν το Βασίλειο των Ζουλού μέσα στο ίδιο έτος.
Aναλυτικό χρονολόγιο της μάχης (πριν – κατά τη διάρκεια – μετά), ή μια πιο οπτικοποιημένη περιγραφή με χάρτη και τακτικές κινήσεις;
Πριν τη μάχη11 Ιανουαρίου 1879: Ο Βρετανός λόρδος Τσέλμσφορντ (Chelmsford) περνάει τα σύνορα και εισβάλλει στη χώρα των Ζουλού.
17–21 Ιανουαρίου: Το βρετανικό στρατόπεδο στήνεται στον λόφο Ισαντλουάνα, χωρίς ισχυρά οχυρωματικά έργα. Οι Ζουλού έχουν ήδη κινητοποιήσει στρατό ~20.000 ανδρών.
Η μάχη (22 Ιανουαρίου 1879)Πρωί: Ο Τσέλμσφορντ παίρνει περίπου 2.500 άνδρες και κινείται ανατολικά για να εντοπίσει Ζουλού, αφήνοντας το κύριο στρατόπεδο με 1.800 άνδρες.
10:30: Βρετανικές περίπολοι εντοπίζουν κατά λάθος το κύριο σώμα των Ζουλού (κρυμμένους σε φαράγγι).
11:00–12:00: Οι Ζουλού εξαπολύουν μαζική επίθεση με την τακτική των «κεράτων του βουφαλιού»:
Το «στήθος» επιτίθεται από μπροστά.
Τα «κέρατα» κινούνται γύρω από τα πλάγια για περικύκλωση.
Μεσημέρι: Παρά την ισχυρή βολή των Βρετανών, οι Ζουλού αντέχουν και συνεχίζουν την πίεση. Τα πυρομαχικά αρχίζουν να εξαντλούνται και η γραμμή των Βρετανών σπάει.
14:00 περίπου: Το στρατόπεδο καταρρέει. Οι Ζουλού σφάζουν τους περισσότερους στρατιώτες. Λίγοι καταφέρνουν να διαφύγουν προς το Ρορκς Ντριφτ (Rorke’s Drift).
Μετά τη μάχηΑπόγευμα 22 Ιανουαρίου: Περίπου 1.300 Βρετανοί και αποικιακοί στρατιώτες έχουν σκοτωθεί. Οι Ζουλού χάνουν περίπου 1.000–2.000 άνδρες.
Νύχτα 22/23 Ιανουαρίου: Μικρή βρετανική δύναμη στο Rorke’s Drift αποκρούει την αντεπίθεση των Ζουλού, σώζοντας το ηθικό των Βρετανών.
Μάρτιος–Ιούλιος 1879: Η Βρετανία στέλνει μαζικές ενισχύσεις, ανασυντάσσεται και τελικά διαλύει το βασίλειο των Ζουλού στη μάχη του Ουλούντι (Ulundi).
Επίλκογος
Ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική απώλεια που είχε υποστεί ποτέ η βρετανική αυτοκρατορία στις αποικίες και απείλησε να εμπνεύσει εξεγέρσεις σε όλη την τρομερή αυτοκρατορία πάνω από την οποία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ και το αίμα δεν στέγνωσε ποτέ. Η ήττα ανάγκασε τους Βρετανούς να υποχωρήσουν εντελώς από τη Ζουλούλαντ, μέχρι που κατάφεραν να στείλουν έναν πολύ μεγαλύτερο στρατό από όλη την αυτοκρατορία. Για να υποτάξουν τους Ζουλού, τελικά θα έστελναν έναν στρατό άνω των 17.000 ανδρών - τον μεγαλύτερο που στάλθηκε ποτέ στη Νότια Αφρική. Τα αποτελέσματα της Μάχης της Ισαντλουάνα άφησαν άναυδο τους πολιτικούς παρατηρητές σε όλο τον κόσμο. Μέχρι τότε, ο βρετανικός ιμπεριαλιστικός στρατός θεωρούνταν ανίκητος, ειδικά όταν πολεμούσε ενάντια σε «απολίτιστες φυλές», και η τεράστια απώλειά τους εναντίον των Ζουλού άλλαξε αυτή την αντίληψη, ακόμη και στην Ευρώπη. Ο Φρίντριχ Ένγκελς, πολιτικός συνεργάτης του Καρλ Μαρξ και ηγέτης του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος, έγραψε τα εξής για τη Μάχη της Ισαντλουάνα: «Οι Ζουλού έκαναν αυτό που κανένας ευρωπαϊκός στρατός δεν μπορούσε να κάνει. Οπλισμένοι μόνο με λόγχες και λόγχες, και χωρίς πυροβόλα όπλα, προέλασαν κάτω από ένα καταιγισμό σφαιρών από τους γεμιστές με οπές, μέχρι τις ξιφολόγχες του αγγλικού πεζικού, ρίχνοντάς τους σε αταξία και μάλιστα χτυπώντας τους πίσω περισσότερες από μία φορές». Η νίκη ενός αφρικανικού ιθαγενούς στρατού επί ενός ιμπεριαλιστικού στρατού στη Μάχη της Ισαντλουάνα ενέπνευσε πολλούς πολέμους αντίστασης κατά του αποικιοκρατίας και του ιμπεριαλισμού από τότε, κυρίως την Εξέγερση της Μπαμπάτα και την εξέγερση Μάου-Μάου. Ενέπνευσε επίσης τον αγώνα κατά του απαρτχάιντ. Είθε να συνεχίσει να εμπνέει πολλούς ακόμη, μέχρι να καταστραφεί ολοκληρωτικά το σύστημα των καταπιεστών.
Αναρτήσεις
